Τις επισημάνσεις του Συνηγόρου του Πολίτη επί του σχεδίου νόμου που συνέταξε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις», δημοσιεύει το NB Daily. Με νωπή ακόμη την αγανάκτηση πολιτών με το πλήθος των παρανομιών γύρω μας, είτε με τη χρήση αιγιαλού – παραλίας από επιχειρηματίες χωρίς άδεια, είτε με υπερβάσεις των αδειών, είναι σαφής ο προσανατολισμός του συντάκτη του νομοσχεδίου για αναμόρφωση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου, πλην όμως υπάρχουν παγίδες που πρέπει να αποφευχθούν.
«Φέτος», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο με την υπογραφή του επικεφαλής της Αρχής Ανδρέα Ποττάκη, «το φαινόμενο εντάθηκε και προκάλεσε ποικίλες διαμαρτυρίες από πολίτες, αντιδράσεις που έγιναν γνωστές ως «το κίνημα της πετσέτας». Η γενικευμένη αίσθηση των πολιτών, ότι η κοινοχρησία της παράκτιας ζώνης απειλείται από την υπέρμετρη παραχώρηση χρήσης αυτής σε ιδιώτες και την αυθαιρεσία αυτών προκάλεσε και την επιχειρούμενη αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου με την κατάθεση του εν θέματι σχεδίου νόμου.
»Σε αυτό το σημείο τονίζουμε ότι το παρόν σχέδιο νόμου είναι προϊόν νομοθετικής πρωτοβουλίας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ωστόσο καθίσταται σαφές, ότι στο θέμα που αντιμετωπίζει κυριαρχεί και οφείλει να προταχθεί η περιβαλλοντική προστασία του αντικειμένου (αιγιαλός, παραλία και παλαιός αιγιαλός), όπως επιτάσσει τόσο η εθνική όσο και η ευρωπαϊκή νομοθεσία».
«Δέον θα ήταν η νομική προστασία της παράκτιας ζώνης ως ενιαίο οικοσύστημα να αποτυπώνεται εμφαντικά και στο εν θέματι σχέδιο νόμου καθώς η εμπεδωμένη πρακτική «τεμαχισμού» αυτής σε διακριτές ζώνες (αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού) με διαφορετικές δυνατότητες χρήσης, επιτρεπόμενες παρεμβάσεις, ιδιοκτησιακό καθεστώςκλπ. δεν συνάδει με τη συνολική αντιμετώπιση του παραθαλάσσιου οικοσυστήματος»
Ο Συνήγορος παρεμβαίνει δημιουργικά, αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία του σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, και επισημαίνει διατάξεις που χρήζουν επαναδιατύπωσης, προκειμένου να μην είναι θολές και προκαλούν σύγχυση, αλλά και διατάξεις που καλό θα ήταν να εμπλουτισθούν για την πληρέστερη κάλυψη ενός τόσο απαιτητικού επίδοξου νομοθετήματος.
Μία από τις πλέον κρίσιμες επισημάνσεις είναι αυτή που αφορά την ανάγκη αντιμετώπισης της παράκτιας ζώνης ως ενιαίο ευπαθές οικοσύστημα, που χρήζει συνολικής προστασίας. Η ανάγκη, με άλλα λόγια, να υιοθετηθεί η οπτική που θέλει στην κρίσιμη παράκτια ζώνη να περιλαμβάνονται κατ’ ελάχιστον ο αιγιαλός και η παραλία, η ζώνη εναπόθεσης υλικών από την δράση της θάλασσας, του ανέμου, των ρεμάτων ή ποταμών είτε γενικότερα από τη διάβρωση των γειτονικών, στην παράκτια περιοχή, εδαφών, τα οποία μπορεί να αποτελούνται από άμμο, αμμοχάλικα, βότσαλα, κροκάλες κλπ. και τη χαρακτηριστική χλωρίδα (που μεταξύ άλλων συμβάλλει στη σταθεροποίηση των αποθέσεων) και πανίδα των εκτάσεων αυτών. Αυτήν την προσέγγιση υιοθετεί εξάλλου και η νομολογία του ΣτΕ.
Η Ανεξάρτητη Αρχή εστιάζει μεταξύ άλλων στην έννοια της «απάτητης παραλίας», ενώ διατυπώνει ενδιαφέροντα ερωτήματα πολεοδομικού χαρακτήρα.
Διαβάστε ολόκληρη την έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής :