Ως αβάσιμη απορρίφθηκε αγωγή μόνιμου υπαλλήλου του Πυροσβεστικού Σώματος κατά του Ελληνικού Δημοσίου, από το οποίο ζήτησε αποζημίωση για αποκατάσταση περιουσιακής ζημίας που υποστήριξε ότι υπέστη από την παράνομη παράλειψη των αρμόδιων οργάνων του εναγομένου να του καταβάλουν αποζημίωση ύψους 46 ευρώ ανά ημέρα οφειλόμενης σε αυτόν, λόγω της – προσθέτως της νόμιμης – εργασίας που παρείχε, ημερήσιας ανάπαυσης.
Το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι παρόλο που επιτρέπονται παρεκκλίσεις από το κανονικό ωράριο εργασίας των πυροσβεστικών υπαλλήλων, αυτές πρέπει να αντισταθμίζονται με ισοδύναμη περίοδο αντισταθμιστικής ανάπαυσης. Επιπλέον, διαπίστωσε ότι δεν προβλέπεται στο νόμο η καταβολή χρηματικής αποζημίωσης σε περίπτωση που δεν χορηγηθεί ο νόμιμος χρόνος πρόσθετης ανάπαυσης λόγω υπερεργασίας. Στην προκειμένη περίπτωση, παρά το γεγονός ότι ο ενάγων δεν έλαβε τις οφειλόμενες αναπαύσεις, η αγωγή του απορρίφθηκε ως νόμω αβάσιμη, διότι στηρίχθηκε στη λανθασμένη αντίληψη ότι οι εν λόγω αναπαύσεις μπορούν να αντικατασταθούν με χρηματική αποζημίωση σύμφωνα με το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ. Εντούτοις, το Δικαστήριο επεσήμανε ότι υπάρχει δυνατότητα για χρηματική ικανοποίηση σε περίπτωση ηθικής βλάβης λόγω παράνομης παράλειψης της χορήγησης των νόμιμων περιόδων ανάπαυσης, η οποία όμως δεν ήταν αντικείμενο της συγκεκριμένης διαφοράς.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΔΠρΘεσ 4255/2023