Η προσπάθεια αστυφύλακα να διαγωνιστεί με τρόπο αντικανονικό στις κατατακτήριες εξετάσεις για την εισαγωγή στη σχολή Αξιωματικών οδήγησε σε καταδίκη για απόπειρα υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης και αντίσταση. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αρείου Πάγου, έπειτα από αναίρεση που άσκησε ο κατηγορούμενος για έλλειψη αιτιολογίας, εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή, απόλυτη ακυρότητα και υπέρβαση εξουσίας.
Το χρονικό της υπόθεσης
Οι εξεταζόμενοι αστυνομικοί συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα της Ελληνικής Αστυνομίας, στη Σχολή Αξιωματικών, για να διαγωνιστούν στο μάθημα του Δημοσίου (Συνταγματικού και Διοικητικού) Δικαίου. Στόχος, η επιλογή δέκα εξ αυτών, πτυχιούχων ΑΕΙ ή ΤΕΙ, στο πλαίσιο διενέργειας κατατακτηρίων εξετάσεων για την εισαγωγή στην Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Τα θέματα μοιράστηκαν, η εξέταση ξεκίνησε, όμως λίγη ώρα πριν από την ολοκλήρωσή της, ένας εκ των εξεταζόμενων, προφασιζόμενος ότι θέλει να πάει τουαλέτα, βγήκε από την αίθουσα με τη συνοδεία των επιτηρητών.
Με την αφορμή αυτή, ο εξεταζόμενος βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης, ο διαγωνιζόμενος που καθόταν πίσω του, μουρμούριζε, θέτοντας τα ερωτήματα σε έτερο συνομιλητή, ο οποίος ακουγόταν, μέσω συσκευής, να υπαγορεύει τις απαντήσεις. Οι επιτηρητές, επιστρέφοντας στην αίθουσα, πλησίασαν τον κατηγορούμενο, άκουσαν, ιδιοίς ωσίν, μηχανική φωνή, προερχόμενη από τον εξεταζόμενο και του ζήτησαν να διακόψει και να παραδώσει το γραπτό του.
Η αντίδραση του διαγωνιζόμενου ήταν δραματική. Σε κατάσταση πανικού, επικαλέστηκε αιφνίδια και σφοδρή αδιαθεσία, εξήλθε από την αίθουσα και έγειρε στην κουπαστή της σκάλας, γέρνοντας προς τα εμπρός.
Αφού ειδοποιήθηκε ιατρός, επόπτης και αστυνομικός διευθυντής, πλησίασαν τον κατηγορούμενο ζητώντας του να τους ακολουθήσει για παροχή εξηγήσεων. Με ελαφριά λαβή στο χέρι, ο επόπτης προσπάθησε να συνοδεύσει τον ύποπτο αστυφύλακα, ο οποίος αιφνιδίως τον απώθησε και άρχισε να κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες, αγκαζέ με τον επόπτη που προσπαθούσε να τον ακινητοποιήσει. Όταν τελικά απελευθερώθηκε, τράπηκε σε φυγή και ακολούθησε καταδίωξη από πέντε ένστολους αξιωματικούς. Τρέχοντας, ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και τη ζώνη του παντελονιού του εμφανίζοντας καλώδια κολλημένα με μονωτική ταινία και τελικά κατέληξε σε χωράφι, όπου σκόνταψε και συνελήφθη.
Τότε αποκαλύφθηκε και ο μηχανισμός της «ψείρας», ακουστικού δηλαδή, με καλώδιο και πομποδέκτη, διά του οποίου υποδεικνύονταν οι ορθές απαντήσεις, κατά τη διάρκεια της εξέτασης.
Δικαστικός γραφολόγος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, δηλώνοντας ότι το γραπτό ήταν προϊόν ελεύθερης απόδοσης και όχι αντιγραφής, διά υποβολής. Δικαστικός πραγματογνώμων, από το χώρο της πληροφορικής, καταθέτοντας επίσης ως μάρτυρας υπεράσπισης, αξιολόγησε τα πειστήρια ως ανίκανα για λειτουργία, αφού έλειπε ο πομπός.
Η καταδικαστική κρίση
Για απόπειρα υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης και αντίσταση (ήδη βία κατά υπαλλήλων), καταδικάστηκε ο συλληφθείς διαγωνιζόμενος. Κατά την ανάπτυξη της υπεράσπισής του επικαλέστηκε σκευωρία, ενώ αρνήθηκε ότι οι ορθές απαντήσεις του υπαγορεύθηκαν μέσω «ψείρας». Δικαστικός γραφολόγος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, δηλώνοντας ότι το γραπτό ήταν προϊόν ελεύθερης απόδοσης και όχι αντιγραφής, διά υποβολής. Δικαστικός πραγματογνώμων, από το χώρο της πληροφορικής, καταθέτοντας επίσης ως μάρτυρας υπεράσπισης, αξιολόγησε τα πειστήρια ως ανίκανα για λειτουργία, αφού έλειπε ο πομπός.
Οι ισχυρισμοί δεν έγιναν δεκτοί και το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών ήχθη σε καταδικαστική κρίση.
Οι λόγοι αναίρεσης στον Άρειο Πάγο
Έπειτα από αίτηση αναίρεσης, ο Άρειος Πάγος αξιολόγησε την καταδικαστική απόφαση, ως προς την επάρκεια της αιτιολογίας και την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, κατά τη διαμόρφωση της καταδικαστικής κρίσης. Μεταξύ των αναιρετικών λόγων που προβλήθηκαν, ο κατηγορούμενος επικαλέσθηκε αναιτιολόγητη απόρριψη του ισχυρισμού του για υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης. Ο ισχυρισμός αυτός είχε απορριφθεί ως αόριστος, η κρίση αυτή του δικαστηρίου, όμως, δεν είχε την απαιτούμενη αιτιολογία. Ο αναιρεσείων αναλυτικά παρέθεσε τους λόγους, για τους οποίους η δίκη είχε αδικαιολογήτως μακρά διάρκεια. Ειδικότερα, κατά τους ισχυρισμούς του, που ορισμένως προβλήθηκαν, η ποινική διαδικασία είχε διάρκεια σχεδόν οκτώ ετών από τη σύλληψή του. Το χρονικό αυτό διάστημα δεν μπορούσε να θεωρηθεί εύλογο, σε σχέση με τον πλημμεληματικό χαρακτήρα της πράξης και την έλλειψη πολυπλοκότητας. Η καθυστέρηση εντοπίστηκε κυρίως κατά το στάδιο της προδικασίας, αφού η διαλεύκανση της υπόθεσης φαινόταν σχετικά απλή, χωρίς ιδιαίτερα πραγματικά περιστατικά, ή νομικές δυσκολίες.
Πέραν της αναιτιολόγητης απόρριψης του ισχυρισμού για υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι καθ’ υπέρβαση εξουσίας και εφαρμόζοντας εσφαλμένα τις διατάξεις για τη συνδρομή λόγων μείωσης της ποινής, το δικαστήριο της ουσίας παρέλειψε κατά την επιμέτρηση της ποινής να προχωρήσει σε διπλή μείωσή της, αν και είχε ήδη αναγνωρίσει τόσο την τέλεση της πράξης σε απόπειρα (πρώτος λόγος μείωσης της ποινής), όσο τη συνδρομή ελαφρυντικής περίστασης (δεύτερος λόγος μείωσης της ποινής).
Εν τέλει η καταδικαστική απόφαση αναιρέθηκε εν μέρει, προκειμένου να αξιολογηθεί εκ νέου ο ισχυρισμός για υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης και να γίνει ορθή επιμέτρηση της ποινής.
Δείτε τη δικαστική απόφαση στην Qualex: ΑΠ (Ποιν) 558/2024