Πόσο συχνά και κυρίως πόσο «ανοιχτά» διατυπώνουν απόψεις και σκέψεις νομικοί επιστήμονες στα social media και δη στο facebook; Αφορούν οι αναρτήσεις τους ζητήματα και προβλήματα του κλάδου ή αγγίζουν την ευρύτερα κοινωνική και πολιτική σφαίρα; Τα χαρακτηρίζει άραγε χρονική συνέπεια και συστηματικότητα, τα posts, ή είναι τυχαία και αποσπασματικά; Μέγα ολίσθημα θα ήταν η απάντηση με ένα και μοναδικό πρόσημο. Δικηγόροι, Καθηγητές στις Νομικές Σχολές της χώρας, Δικαστές (αν και σαφώς λιγότεροι) έχουν να επιδείξουν όχι μόνο δραστηριότητα αλλά και υψηλή δημοφιλία στον παράλληλο κόσμο της Meta, καθώς οι αναρτήσεις τους συγκεντρώνουν την αποδοχή και τον θαυμασμό διαδικτυακών φίλων τους. Κοινώς, likes.
Η τελευταία κατηγορία, αυτή των δικαστικών λειτουργών, εκφράζεται εξάλλου στη σκιά της υπόδειξης από τον Άρειο Πάγο για αναρτήσεις με αυτοσυγκράτηση, ιδιαίτερη προσοχή, σύνεση, μετριοπάθεια και διακριτικότητα, περιφρουρώντας «το ηθικό ανάστημα, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα και την αμεροληψία τους, ώστε να μη προκαλούν δυσμενείς ή ακόμη και αλγεινές εντυπώσεις και να θίγουν το κύρος της Δικαιοσύνης». Διαφορετικά, είναι πειθαρχικά ελεγκτέοι.
Το ΝΒ Daily, με άγρυπνο βλέμμα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καταγράφει (με τυχαία σειρά) posts των τελευταίων μηνών, με περιεχόμενο που ποικίλλει και πλείστες όσες ειδησεογραφικές αφετηρίες, μα πάντα έντονου ενδιαφέροντος. Αν μη τι άλλο, τα social media αποτελούν πια δημόσιο βήμα και η επικαιρότητα, ακόμη και η αθλητική, τα τροφοδοτεί ακατάπαυστα ως τέτοιο.
(Οι αναρτήσεις παρατίθενται ως έχουν, δίχως γραμματική ή συντακτική παρέμβαση)
Γιάννης Τασόπουλος, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
«ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 90’ ΛΕΠΤΩΝ.
—Δεν ξέρω αν συμβαίνει και στα Μετρό άλλων μεγαλουπόλεων. Αλλά έχει πολύ ενδιαφέρον κοινωνικό, ηθικό και πολιτικό αυτή η πρακτική να αφήνεις το εισιτήριο των 90’ λεπτών για να το χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος.
—Η σχέση των ατόμων δεν διαμορφώνεται βάσει (της εφαρμογής) κανόνων, αλλά αντιστρόφως, έναντι των κανόνων (μέσω της παραβίασης του ατομικού χαρακτήρα του εισιτηρίου).
—Ο χρήστης που αφήνει το εισιτήριο για τον επόμενο μπορεί ο ίδιος να μην το έχει αγοράσει. Στην περίπτωση αυτή η συμπεριφορά του έχει μια λογική συνέπεια. Αν όμως το έχει αγοράσει, τότε το πράγμα αποκτά άλλο ενδιαφέρον.
—Μπορεί να πρόκειται απλά για μια σύγκρουση αντιλήψεων. Εγώ θέλω να είμαι νόμιμος και για αυτό αγοράζω το εισιτήριο. Έχω τη γνώμη όμως ότι οι δημόσιες μεταφορές πρέπει να είναι ελεύθερες ή προσβάσιμες σε όσους δεν έχουν χρήματα. Αφήνω λοιπόν το εισιτήριο στην είσοδο του Μετρό και εναπόκειται στον άλλο αν θα δοκιμάσει να δει αν είναι ακόμη ισχυρό ή όχι.
—Άλλος θα έλεγε ότι βλακωδώς διευκολύνεις τους τζαμπατζήδες. Γίνεσαι συνεργός στην παραβίαση των κανόνων και τους καταστρατηγείς. Εσύ είσαι ο χαζός που πληρώνεις και στους άλλους δίνεις τη δυνατότητα να ταξιδέψουν νομότυπα δωρεάν. Με τον τρόπο αυτό υποσκάπτεις τις δημόσιες συγκοινωνίες που δεν λειτουργούν δωρεάν και θίγεις την ισότητα.
—Όπως και να έχει, η αντίληψη αυτή, ότι (υπό κάποια έννοια) βοηθάς τον άλλο σε βάρος του συνόλου και των γενικών και αφηρημένων κανόνων, είναι αξιοπρόσεκτη και λέει πολλά.
—Εσύ ο ίδιος τηρείς κατ’ αρχήν τους κανόνες, αλλά εκουσίως δίνεις την δυνατότητα στον άλλο να τους παραβιάσει, με την ελπίδα ίσως ότι θα ψάξει για το χρησιμοποιημένο εισιτήριο κάποιος που έχει ανάγκη και χρειάζεται να αποφύγει να το πληρώσει.
—Ή απλά έχεις αντεστραμμένη αντίληψη για τους κανόνες: δεν συντονίζουν την κοινή συμπεριφορά, αλλά μας καταπιέζουν και επομένως η υπονόμευσή τους είναι θεμιτή.
—Πιθανότατα δεν έχει ενιαία εξήγηση η πρακτική με την πολλαπλή χρήση των εισιτηρίων στο Μετρό της Αθήνας. Αλλά η αντεστραμμένη αντίληψη σε σχέση με τους κανόνες είναι, νομίζω, η μεγάλη διαφορά της ελληνικής κουλτούρας από την ευρωπαϊκή».
Χρήστος Ράμμος, Πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, πρώην Αντιπρόεδρος ΣτΕ
«Αν είναι αλήθεια ότι «η κόλαση είναι οι άλλοι», όπως έγραφε ένας δόκτωρ της εποχής μας, τότε είναι το ίδιο αλήθεια πως και ο παράδεισος είναι οι άλλοι. Και οι άλλοι είναι και εμείς⸱ αφού εμείς τους νιώθουμε, τους υπομένουμε ή τους μαχόμαστε, όχι σα να ήμασταν απόμακρα «κτήνη», για να δανειστώ τη λέξη του δαντικού Οδυσσέα, αλλά σαν άνθρωποι. Παράδεισος και κόλαση δε χωρίζουνται, πιστεύω, κι αν μπορούμε, ας μην κάνουμε σπαράγματα με την ψυχή του ανθρώπου».
Γιώργος Σεφέρης από το δοκίμιο «Στα 700 χρόνια του Δάντη».
Πάνος Λαζαράτος, Νομικός, Kαθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Ο ΣΙΩΚΟΣ.
Θυμόσαστε οι παλιότεροι εκείνον τον ψηλό αμυντικό του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ;
Τον Σιώκο!
Που σκόραρε με πέναλτι και κεφαλιές μετά από κόρνερ τα σέβεντιζ;
Κελεσίδης, Σιώκος, Αγγελης Γκαϊτατζής, ΓΛΕΖΟΣ, Συνετόπουλος… μάνα μου.. άμυνα που δέχθηκε 5 γκολ όλη τη σεζόν.. κάτι σαν Τζοφ, Τζεντίλε, Σιρέα…
Και το γκολ του Γιούτσου στο ΚΑΛΙΑΡΙ…
Και του Καραβίτη τη λόμπα με την Νάπολη .
Μωρό ήμουν..
Μου αρέσει να κάνω ασύνδετες ελεύθερες σκέψεις.
Ένα ποτάμι που μέσα του μπαίνεις μια μόνη φορά.
Ποτέ δεν κατάφερα να βρω πραγματική συνοχή στα πράγματα.
Περιμένω το αύριο για να συμμετάσχω στην χαρά.
Μέσα από τα βαθύτερα στρώματα του κρεμμυδιού της καρδιάς μου.
Θυμάμαι τον Σιώκο… είδα στον ύπνο μου τον Σιώκο που σκόραρε με το κεφάλι μετά από κόρνερ κατά του ΦΩΣΤΗΡΑ, του «ΦΟΝΕΑ των γιγάντων» στον ΤΑΥΡΟ…
Η ευτυχία εκείνη τις Κυριακές το μεσημέρι με το τρανζίστορ στο αυτί και το καρδιοχτύπι εκείνο για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ…
Και μετά τον ΜΙΧΑΛΗ τον Κρητικόπουλο.
Δίπλα του.
Πέθανε μέσα στο γήπεδο μετά από πολλά Χρόνια.
Ωραίο πράγμα να πεθαίνεις μέσα στο γήπεδο που έπαιξες μπάλα στη ζωή σου.
Όποιο γήπεδο διάλεξες.
Πέρασα από την άλλη συνδέοντας τα τόσο ασύνδετα μοναχικά Μονοπάτια παιδικής και ενήλικης ζωής με νήμα αιμάτινο – κόκκινο.
Εσείς να δούμε τώρα.
Ας γράφουμε μέσα από την καρδιά μας όταν είναι ΚΟΚΚΙΝΗ, ελεύθερη και ευτυχισμένη.
Ασύνδετα και κόκκινα – ελεύθερα αν έτσι νιώθουμε…
Ένα κόκκινο ελεύθερο ποτάμι.
Αύριο θα είναι μέρα κόκκινου περιστρεφόμενου ΕΥ!
Σαν παιδιά σε ένα ερυθρόλευκο ποτάμι.
Πάλι παιδιά!!
Είδα στον ύπνο μου τον Σιώκο!
Για φαντάσου: τον Σιώκο!
Τον αιμάτινο Σιώκο των παιδικών μου χρόνων να σηκώνει την κούπα του πρωταθλητή!
Και μετά ένα κόκκινο ποτάμι στους δρόμους.
Που μέσα του μπαίνεις ΜΙΑ μόνη φορά».
Γιώργος Καραβοκύρης, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ.
«Το ποδόσφαιρο είναι μια βαθιά συναισθηματική, ανορθολογική και συναρπαστική εμπειρία, ριζώνει σε μνήμες, στην οικογένεια και στον τόπο, για αυτό και ομάδα δεν αλλάζουμε ποτέ. Θυμάμαι με τον παππού μου στην Κοκκινιά στην αυλή την Κυριακή μετά το φαγητό (το γιουβέτσι!) να ακούμε κάτω από τη μουριά τους αγώνες στο τρανζίστορ, με τον θείο μου την αγωνία στο πέταλο πίσω από την εστία στο ματς με τη Μονακό και την απόκρουση του Μύρτσου, με τους κολλητούς από το σχολείο την απόγνωση στο φάουλ του Σούκερ και τον αποκλεισμό από την Σεβίλλη, μόνος μου και κρυφά από το σπίτι μια άχαρη ισοπαλία με τον Εδεσσαϊκό στα πέτρινα χρόνια και το Καραϊσκάκη με το φελιζόλ και τον πασατέμπο, το θυμικό τα τακτοποιεί κάπως όλα αυτά, από μόνο του, σε μια συνέχεια, μια αφήγηση, όχι μόνο της πορείας ενός κλαμπ, αλλά και του εαυτού (τα έχει γράψει ο Χόρνμπυ φοβερά στο fever pitch). Μια διαδρομή ετών και εποχών, χαράς και λύπης, ελπίδας και ματαίωσης, με εικόνες γηπέδου, πρωτοσέλιδα αθλητικών εφημερίδων (ολόκληρα σεντόνια), τσακωμούς στο σχολείο, αναλύσεις επί αναλύσεων (προβλέψεις και «κουβάδες»), που σήμερα αίφνης σαν να συνοψίζονται, να καταλήγουν σε ένα και μοναδικό ματς. Μεγάλο, το πιο μεγάλο, βράδυ, ακόμη ένα -το!- ορόσημο, κάτι χρωστάει η Ευρώπη και η ιστορία στον Ολυμπιακό ✌️⚽️🏆».
Ξενοφών Κοντιάδης, Νομικός, Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Επιστημονικός Διευθυντής του Ιδρύματος Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου – Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου
«Μάιος ίσον ο παλιός Ιούλιος, Ιούλιος ίσον η Σαουδική Αραβία στη Μεσόγειο! Πριν από 60 χρόνια η πρωτοπόρος αμερικανίδα βιολόγος Rachel Carson διέγνωσε αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, την καταστροφή του πλανήτη και τον κίνδυνο για την ανθρωπότητα. Λοιδορήθηκε και κυνηγήθηκε από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά επιβεβαιώθηκε από την επιστήμη τα επόμενα χρόνια.
Ακραίοι καύσωνες, έλλειψη νερού (στη Σικελία αυτές τις μέρες, όπως ήδη απ’ το Μάρτιο στη νότια Ισπανία και Πορτογαλία), ταυτόχρονα πλημμύρες, ελλιπείς υποδομές για τις νέες κλιματικές συνθήκες, επικίνδυνη ατμοσφαιρική ρύπανση, ενεργειακή φτώχεια, ανεπάρκεια και κακή ποιότητα τροφίμων, νέες κοινωνικές και διαγενεακές ανισότητες, ανέτοιμα συστήματα υγείας.
Προμετωπίδα στο βιβλίο μας “Ο κόσμος καίγεται-Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα”, που δημοσιεύσαμε με τον Πέτρο Κόκκαλη, βάλαμε λίγες γραμμές της Carson (Silent Spring, 1962):
«Βρισκόμαστε τώρα στο σημείο που ανοίγουν δυο δρόμοι. Αντίθετα όμως με το ποίημα του Ρόμπερτ Φροστ, δεν είναι το ίδιο δίκαιοι. Ο δρόμος που έχουμε πάρει εδώ και πολύ καιρό είναι απογοητευτικά εύκολος, ένας ομαλός τεράστιος αυτοκινητόδρομος όπου τρέχουμε με μεγάλη ταχύτητα, αλλά στο τέλος του μας περιμένει η καταστροφή. Ο άλλος δρόμος, ο λιγότερο ταξιδεμένος, προσφέρει την τελευταία, τη μοναδική μας ευκαιρία να φτάσουμε σε έναν προορισμό που θα εξασφαλίσει τη διατήρηση της ζωής πάνω στη Γη μας. Τελικά, η επιλογή εξαρτάται μόνο από εμάς».
Την επόμενη Κυριακή, μπροστά στην κάλπη, η επιλογή εξαρτάται μόνο από εμάς!
#kosmos»
Παναγιώτης Δανιάς, Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών
«Tα έχω ξαναπεί, αλλά θα τα ξαναπώ, ώστε να τα εμπεδώσουν και οι μη νομικοί.
1. Τα αποτελέσματα των εκλογών που δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών, μέσω της Δέλτα ή όποιας εταιρείας πληροφορικής το βράδυ των εκλογών ΔΕΝ είναι τα επίσημα. Είναι αυτά που στέλνουν οι Δικαστικοί Αντιπρόσωποι (Δικαστές, Δικηγόροι, Δικαστικοί Υπάλληλοι) με το SRT ή το τηλεγράφημα. Τα επίσημα βγαίνουν 2-3 μέρες μετά από τα Πρωτοδικεία, από επιτροπή Δικαστικών και Υπαλλήλων που μετράνε από τα βιβλία των εκλογών, στο χέρι και με κομπιουτεράκι. Για αυτό υπάρχουν μικροδιαφορές.
2. Τα εθνικά αποτελέσματα βγαίνουν από τους πίνακες των Πρωτοδικείων στο Υπουργείο Εσωτερικών από την Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή, που αποτελείται από Αρεοπαγίτες, ανώτατους υπαλλήλους του Υπουργείου και εκπροσώπους των κομμάτων. Και εκεί στο χέρι και με κομπιουτεράκι.
3. Ποτέ δεν έχει αμφισβητήσει κάποιο κόμμα τα αποτελέσματα των εκλογών δικαστικώς (στο Α.Ε.Δ.) και με επιτυχία. Οι εκλογικές δίκες γίνονται, συνήθως, μεταξύ υποψηφίων των ίδιων κομμάτων.
4. Έχουμε, επομένως, ένα από τα ασφαλέστερα συστήματα διεξαγωγής εκλογών ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, όπως είπε πρόσφατα και ο Καθηγητής μας κ. Αλιβιζάτος, αφού, πουθενά αλλού δεν ανακατεύονται τόσοι Δικαστές όλων των βαθμών και κλάδων στην εκλογική διαδικασία. Άρα, στον σχετικό τομέα δεν έχουμε να πάρουμε, αλλά να δώσουμε μαθήματα σε άλλες Χώρες. Θα επανέλθω, αν χρειαστεί…».
Άρης Ραβανός, Δημοσιογράφος – Δικηγόρος
«Μόνο οργή προκαλεί αυτός ο πίνακας που διάβασα σε κλειστή ομάδα δικηγόρων στο fb. Αυτές είναι αμοιβές που προτείνουν γνωστές δικηγορικές εταιρίες της Αθήνας για συνεργασία με δικηγόρους της περιφέρειας. Πλήρης εξευτελισμός όσων δέχονται τέτοιες αμοιβές και βέβαια υπάρχει σοβαρό θέμα με τις εταιρείες που προτείνουν αυτό το εξευτελιστικό πλαίσιο».
Ενδεικτικά:
Διαταγές Πληρωμής
Κατάθεση και παραλαβή (Ειρηνοδικείο και Πρωτοδικείο) 20 ευρώ
Μόνο κατάθεση ή μόνο παραλαβή (Ειρηνοδικείο και Πρωτοδικείο) 10 ευρώ
Δικόγραφα (αγωγές/ ένδικα μέσα/πρόσθετες παρεμβάσεις κτλ)
Κατάθεση δικογράφου 25 ευρώ
Προσδιορισμός δικασίμου (στα ένδικα μέσα) 15 ευρώ
Κατάθεση προτάσεων 15 ευρώ
Δικαστήρια
Παράσταση στο Εφετείο 55 ευρώ.
Παράσταση στο Ειρηνοδικείο 30 ευρώ
Παράσταση στο Πρωτοδικείο 45 ευρώ