Ο κατηγορούμενος κλητεύεται με δύο τρόπους στο ακροατήριο, με κλητήριο θέσπισμα και με κλήση.
Με κλητήριο θέσπισμα κλητεύεται ο κατηγορούμενος στο ακροατήριο μόνο αν η υπόθεση εισάγεται κατευθείαν στο ακροατήριο, χωρίς να περάσει από την ενδιάμεση διαδικασία των δικαστικών συμβουλίων.
Με κλήση κλητεύεται ο κατηγορούμενος στο ακροατήριο όταν η υπόθεση έχει περάσει από την ενδιάμεση διαδικασία των δικαστικών συμβουλίων κι έχει εκδοθεί παραπεμπτικό βούλευμα (το οποίο επιδόθηκε στον κατηγορούμενο).
Κατά το άρθρο δε 166 παρ. 1 ΚΠΔ αν ο κατηγορούμενος διαμένει στην ημεδαπή και είναι γνωστής διαμονής, η προθεσμία κλήτευσής του στο ακροατήριο ορίζεται σε δεκαπέντε ημέρες, ενώ από τις διατάξεις του άρθρου 155 παρ. 1 και 2 ΚΠΔ προκύπτει ότι επί επίδοσης που γίνεται με θυροκόλληση, επειδή τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παρ. 1 εδ. β` αρνήθηκαν να παραλάβουν το έγγραφο ή απουσίαζαν ή δεν υπήρχαν, επιδίδεται αντίγραφο του εγγράφου στον τυχόν διορισμένο αντίκλητο του κατηγορουμένου, οπότε, στην περίπτωση αυτή, τα αποτελέσματα αρχίζουν από την επίδοση στον αντίκλητο. Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 168 παρ. 1 ΚΠΔ «1. Οι προθεσμίες που ορίζονται στον Κώδικα υπολογίζονται σύμφωνα με το καθιερωμένο ημερολόγιο. Όταν η προθεσμία ορίζεται σε ημέρες, δεν υπολογίζεται η ημέρα με την οποία συμπίπτει το χρονικό σημείο ή το γεγονός από το οποίο αρχίζει να τρέχει η προθεσμία. Αν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας είναι εξαιρετέα, η προθεσμία παρεκτείνεται έως και την επόμενη μη εξαιρετέα ημέρα …..». Επομένως, αν η τελευταία ημέρα συμπλήρωσης της προθεσμίας είναι Σάββατο ή Κυριακή ή και άλλη εξαιρετέα κατά Νόμο ημέρα η συμπλήρωσή της μετατίθεται για την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 169 παρ. 1 ΚΠΔ «Ο εισαγγελέας που διατάσσει την επίδοση της κλήσης μπορεί, αν συντρέχουν κατά την κρίση του κίνδυνος παραγραφής ή άλλοι εξαιρετικοί λόγοι που μνημονεύονται στην παραγγελία προς επίδοση, να συντομεύσει την προθεσμία εμφάνισης των κατηγορουμένων, των μαρτύρων και των πραγματογνωμόνων στο ακροατήριο σε οκτώ κατ’ ανώτατο όριο ημέρες, εφόσον πρόκειται για πρόσωπα γνωστής διαμονής στην ημεδαπή».
Κατά το άρθρο 171 παρ. 1δ ΚΠΔ, ακυρότητα που λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο, σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόμη, επιφέρει η μη τήρηση των διατάξεων που καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο Νόμος. Τέλος, από τη διάταξη του άρθρου 169 παρ. 1 του ΚΠΔ, η σύντμηση της 15νθημέρου προθεσμίας εμφανίσεως του γνωστής διαμονής στην ημεδαπή κατηγορουμένου στο ακροατήριο, σε οκτώ κατ’ ανώτατο όριο ημέρες, προϋποθέτει τη συνδρομή κατά την κρίση του εισαγγελέως κινδύνου παραγραφής ή άλλων εξαιρετικών λόγων, που επιτάσσουν τη σύντμηση αυτή, περί των οποίων λόγων όμως, γίνεται ειδική μνεία στην παραγγελία προς επίδοση.
Η έλλειψη της παραπάνω μνείας του κινδύνου παραγραφής ή άλλου εξαιρετικού λόγου για τη σύντμηση, στη σχετική παραγγελία επιδόσεως, την οποία οφείλει να ελέγξει το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως στην περίπτωση μη εμφανίσεως του κατηγορουμένου ή στην περίπτωση εμφανίσεως αυτού, αν προβληθεί αντίρρηση στην πρόοδο της διαδικασίας, καθιστά ανίσχυρη τη σύντμηση της προθεσμίας εμφανίσεως του κατηγορουμένου στο ακροατήριο. Αν το δικαστήριο προχώρησε στην κατ’ ουσία έρευνα της υπόθεσης αντί να κηρύξει απαράδεκτη τη συζήτηση και να διατάξει την εκ νέου κλήτευση του κατηγορουμένου έσφαλε και η απόφαση είναι αναιρετέα για υπέρβαση εξουσίας, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Θ` του ΚΠΔ (ΑΠ 998/2018).
* Ο κ. Δημήτριος Βαρελάς είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Διδάσκων στο Φροντιστήριο της Νομικής Βιβλιοθήκης.
Δείτε τα τμήματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών εδώ