Υποχρέωση καταβολής των εξόδων κηδείας από τον υιό αειμνήστου ηθοποιού λόγω μη απόδειξης σύναψης σύμβασης με το Υπουργείου Πολιτισμού προς κάλυψη των εξόδων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε έγκυρη σύμβαση έργου μεταξύ των μερών, δυνάμει της οποίας το γραφείο εκτέλεσε το έργο που συμφωνήθηκε, δηλαδή την οργάνωση της κηδείας. Η δήλωση του υιού – αναιρεσείοντος περί δημοσίας δαπάνης δεν συνιστούσε συμφωνία απαλλαγής του από την υποχρέωση πληρωμής, καθώς δεν αποδείχθηκε δέσμευση του Υπουργείου για κάλυψη της δαπάνης. Περαιτέρω, το Εφετείο έκρινε ότι το γραφείο τελετών ενήργησε καλόπιστα αναζητώντας πρώτα την πληρωμή από το Υπουργείο, εν συνεχεία δε, λόγω μη πληρωμής, από τον υιό. Απορρίφθηκε η προβληθείσα ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος αφού το γραφείο δεν αδράνησε και δεν υπήρξε συμφωνία απαλλαγής του αναιρεσείοντος από την οφειλή. Δεν συνήφθη σιωπηρά μεταξύ του υιού και του Υπουργείου σύμβαση σε βάρος τρίτου και συνεπώς ο υιός όφειλε να καταβάλλει τα έξοδα. Απορρίφθηκαν οι λόγοι αναίρεσης.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΑΠ 315/2024