Με απόφασή του, το Εφετείο αναγνώρισε την αοριστία στην αγωγή τράπεζας που ζητούσε την επιδίκαση ληξιπρόθεσμης οφειλής δανειολήπτη, ακυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση που είχε επιδικάσει ποσό 20.000 ευρώ.
Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι η αγωγή δεν περιλάμβανε λεπτομέρειες όπως η ακριβής ημερομηνία καθυστέρησης πληρωμών ή η αναλυτική κίνηση του δανειακού λογαριασμού, κρίσιμα στοιχεία για τη θεμελίωση της απαίτησης. Η παράλειψη αυτή παραβίασε τη δικονομική απαίτηση για σαφή έκθεση των γεγονότων που στηρίζουν την αγωγή, καθιστώντας την απαράδεκτη.
Επιπλέον, απορρίφθηκε και η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, καθώς η επίκληση σύμβασης διαχείρισης είχε καταστεί άνευ αντικειμένου.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΕφΕυβ 169/2024