«Σκότωσα τον άνθρωπο που δηλητηρίαζε το παιδί μου», είπε. Δολοφόνησε τον κουνιάδο του γιατί βίαζε την 18χρονη κόρη του από τα 9 της χρόνια. Πολλά τα κακουργήματα σε μόνο μια πρόταση. Η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγες ημέρες συγκλόνισε, για ακόμη μια φορά, την κοινή γνώμη. Ένας 50χρονος, με καταγωγή από την Αλβανία, δολοφόνησε με καραμπίνα τον 33χρονο αδελφό της συζύγου του στον Βόλο, όταν η 18χρονη κόρη του τον ενημέρωσε πως ο θείος της τη βίαζε από την ηλικία του Δημοτικού. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, δε, φερόταν να την εκβιάζει με την απειλή δημοσίευσης βίντεο και φωτογραφικού υλικού, ζητώντας της χρήματα.
Πόσο «ευγενή» μπορεί να είναι τα κίνητρα μιας τέτοιας δολοφονίας; Πόσο δικαιολογημένος είναι στη συλλογική συνείδηση ο γονιός που παίρνει τον νόμο στα χέρια του; Παίζει ρόλο και κατά πόσο η πολιτισμική ταυτότητα και ο αξιακός κώδικας του δράστη;
Το NB Daily θυμίζει τρεις από τις πιο ηχηρές υποθέσεις αυτοδικίας, συν μία από το διεθνές σκηνικό.
Παπαδόσηφος: «Τώρα λευτερώθηκα»
Πριν από περίπου 40 χρόνια, ο 27χρονος Μανώλης Παπαδόσηφος τσακωνόταν συχνά για τα μάτια μιας γυναίκας. Τον Αύγουστο του 1983 πηγαίνει στην καφετέρια που σύχναζε ο Γιάννης Βενιαράκης. Ο Βενιαράκης μόλις βλέπει τον Παπαδόσηφο να έρχεται απειλητικά προς το μέρος του, τρέχει και ανεβαίνει στο πατάρι της καφετέριας. Οι δύο άνδρες έμειναν μόνοι στο πατάρι, ύστερα από λίγα λεπτά ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ο Βενιαράκης είχε πυροβολήσει τέσσερις φορές και είχε σκοτώσει τον Παπαδόσηφο. Ο Βενιαράκης συνελήφθη από τις αρχές και πρωτόδικα καταδικάστηκε σε ισόβια. Πέντε χρόνια αργότερα άσκησε έφεση κατά της απόφασης. Η δεύτερη δίκη έγινε τον Δεκέμβρη του 1988 στο Εφετείο του Πειραιά. Για να μην προκληθούν επεισόδια ανάμεσα στις δύο οικογένειες, η αίθουσα γέμισε με μαυροντυμένους Κρητικούς. Ανάμεσά τους και ο πατέρας του θύματος, ο Γιάννης Παπαδόσηφος. Κατά τη διάρκεια της δίκης ο πατέρας Παπαδόσηφος φτάνει με έναν σάλτο πίσω από τον Βενιαράκη. Βγάζει το όπλο του, ένα γερμανικό λούγκερ, που ο ίδιος μαζί με τον πατέρα του είχε αρπάξει από έναν στρατιώτη της Βέρμαχτ κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης, και πυροβολεί πέντε φορές τον Βενιαράκη. «Τώρα λευτερώθηκα» ήταν η φράση του Παπαδόσηφου μετά το φονικό. Ο Γιάννης Παπαδόσηφος καταδικάστηκε με την κατηγορία φόνου εκ προμελέτης σε 14 χρόνια φυλάκισης.
Τον χειροκροτούσε όλο το χωριό
Κυριακή του Πάσχα, κάπου στην Μάνη, 1983. Ένα 14χρονο αγόρι κείτεται νεκρό στο ποτάμι. Λίγες ώρες νωρίτερα, είχε επισκεφτεί την καφετέρια του χωριού, για να συναντήσει έναν 23χρονο. Σε ενεστώτα χρόνο: ο δεύτερος προτείνει στον ανήλικο να πάνε σε μέρος όπου θα μπορούσαν να πιούν αλκοόλ, εκείνος ακολουθεί. Τον βάζει να μπει από την πίσω πόρτα του μαγαζιού και να κλέψει ποτά και ξηρούς καρπούς. Εκείνος το κάνει. Λίγο αργότερα οι δύο νέοι κάθονται στην όχθη του ποταμού πίνοντας και μιλώντας.
Ο 23χρονος αποκαλύπτει τις πραγματικές του προθέσεις. Σκοπεύει να αποπλανήσει το αγόρι. Ο 14χρονος αρχίζει να τον βρίζει και να τον απειλεί ότι θα αποκαλύψει σε όλους πως είναι ομοφυλόφιλος. Ο 23χρονος χάνει την ψυχραιμία του και με έναν τσιμεντόλιθο χτυπά τον 14χρονο στο κεφάλι αφήνοντάς τον αναίσθητο. Εκείνος πιστεύει πως το παιδί είναι νεκρό. Το ρίχνει στο ποτάμι … Η αιτία θανάτου είναι πνιγμός.
Το ίδιο βράδυ δύο περιπατητές, βρίσκουν το άψυχο σώμα του 14χρονου. Ο 23χρονος είναι ο νούμερο ένας ύποπτος. Μετά από πολύωρη ανάκριση «σπάει» και ομολογεί. Καθ’ όλη τη διάρκειά της κηδείας ακούγονται κατάρες κατά του δράστη και συγγενείς ζητούν εκδίκηση. Η Αστυνομία φοβούμενη επεισόδια μεταφέρει τον δράστη στις φυλακές Τίρυνθας. Αντί όμως για υπηρεσιακό όχημα, αποφασίζουν να ταξιδέψει με τη συνοδεία δύο χωροφυλάκων, με λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Η πληροφορία αυτή φθάνει στα αυτιά του πατέρα του 14χρονου. Την ημέρα της μεταφοράς, ο 40χρονος, μαζί με τους δύο αδερφούς του, ηλικίας 33 και 29 ετών, ακολουθούν το λεωφορείο και όταν ο οδηγός κάνει στάση βρίσκουν την ευκαιρία, επιβιβάζονται κι αυτοί: υπό την απειλή όπλου, ο πατέρας ακινητοποιεί τους δύο χωροφύλακες και στρέφεται στο δολοφόνο του γιου του. Τον πυροβολεί δύο φορές στο κεφάλι και τον σκοτώνει. Οι τρεις τους παραδίδονται στις Αρχές.
Η Αστυνομία φοβόταν ότι θα ανοίξει κύκλος αίματος… Και όμως, ο πατέρας του 23χρονου έδωσε δίκιο στο γονιό του θύματος. Ενάμιση χρόνο αργότερα διεξήχθη η δίκη. Μάρτυρας κατηγορίας δεν υπήρξε. Άπαντες υπερασπίστηκαν τον 40χρονο πατέρα που πήρε εκδίκηση για τον θάνατο του 14χρονου γιού του. Ο 40χρονος καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων, επτά μηνών και δέκα ημερών. Την επόμενη ημέρα, τα πρωτοσέλιδα έγραφαν :
«Η Μάνη χειροκροτεί το φονιά». Η υπόθεση αυτή έχει γίνει δύο φορές σενάριο για τις τηλεοπτικές σειρές του Πάνου Κοκκινόπουλου «Ανατομία ενός εγκλήματος» και «10η εντολή».
«Θα δικάσω τους φονιάδες των παιδιών μας»
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, πέντε νεαροί χάνουν τη ζωή τους έξω από μια ντισκοτέκ στη Χαλκίδα, όταν μεθυσμένος, ασυνείδητος οδηγός, ο υποσμηναγός Δημήτρης Κουρούπης τους παρασύρει με το όχημά του. Μαζί του βρίσκεται ο κουνιάδος του, Φώτης Σακελλαράκης.
Την Πρωταπριλιά του 1993, ο Αθανάσιος Ντρούζος, πατέρα ενός εκ των πέντε θυμάτων, είναι δυσαρεστημένος με την τετραετή ποινή φυλάκισης του κατηγορούμενου. Αποφασίζει να αποδώσει ο ίδιος τιμωρία μέσα στην αίθουσα του Στρατοδικείου, όπου εκδικάζεται η έφεση. Λίγο μετά τις επτά κι ενώ αγορεύει ο συνήγορος υπεράσπισης, ο Ντρούζος βγάζει από έναν χαρτοφύλακα το όπλο που κουβαλά παράνομα, πιάνει από το λαιμό το μάρτυρα υπεράσπισης και συνοδηγό στο μοιραίο αυτοκίνητο, Φώτη Σακελλαράκη και τον οδηγεί προς την έδρα. Ζητεί από τον αστυφύλακα να αφήσει το υπηρεσιακό του όπλο στο εδώλιο του κατηγορουμένου – το παίρνει κι αυτό. Ο δεύτερος αστυφύλακας έχει βγει τρέχοντας από την αίθουσα, ζητώντας ενισχύσεις. Ο Ντρούζος φωνάζει πότε προς τον κατηγορούμενο και πότε προς τους μάρτυρες, σε κατάσταση οργής, με το δάκτυλο στη σκανδάλη. O αλλόφρων πατέρας ανοίγει πυρ.
Στον απολογισμό της επίθεσης θα καταγραφούν τρεις νεκροί, οι δύο συνήγοροι υπεράσπισης και ο αυτόχειρας Α. Ντρούζος, καθώς και πέντε τραυματίες.
Φονικό on camera
Οι υποθέσεις αυτοδικίας από γονείς προς τους κακοποιητές -δολοφόνους των παιδιών τους δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Από το σκηνικό στην ημεδαπή μεταφερόμαστε στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ όπου τον Μάρτιο του 1984, ο 11χρονος Τζόντι έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και απαγωγής από τον 25χρονο προπονητή του, Τζεφ Ντουσέτ.
Λίγες ώρες μετά την εξαφάνισή του, οι γονείς του ειδοποιούν την Αστυνομία και αμέσως ξεκινά η επιχείρηση εντοπισμού του. Επί δέκα ημέρες ο 11χρονος Τζόντι αγνοείται. Ο προπονητής αποφασίζει να επικοινωνήσει με την οικογένεια και να τους πει ότι το παιδί τους είναι μαζί του. Η Αστυνομία εντοπίζει το τηλεφώνημα και μέσα στα επόμενα λεπτά ο άνδρας έχει συλληφθεί. Την επόμενη εβδομάδα, ο πατέρας του 11χρονου μαθαίνει πως ο 25χρονος δράστης θα μεταφερθεί στη Λουϊζιάνα για να δικαστεί. Οι δημοσιογράφοι έχουν αναφέρει και την ακριβή ώρα άφιξης της πτήσης. Ο Γκάρι Πλασέ φτάνει στο αεροδρόμιο, πριν από την προγραμματισμένη ώρα άφιξης, έχοντας στην τσέπη του το 38αρι τον πλησιάζει, τον πυροβολεί.
Ο αφοπλισμός του από τους ένστολους δεν απέτρεψε το κακό. Ρεπόρτερ και εικονολήπτες που είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο για να καταγράψουν την άφιξη του κατηγορούμενου προπονητή, μετέδωσαν τελικά σε απευθείας σύνδεση το φονικό.