Στις 10 Ιανουαρίου, δηλαδή λίγες μόνο μέρες πριν από την ορκωμοσία του / inauguration ως 47ου Προέδρου των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ θα ακούσει την καταδίκη του για την υπόθεση απόκρυψης των πληρωμών προς τη διαβόητη Στόρμι Ντάνιελς, ώστε να πνιγεί το σχετικό σκάνδαλο της σχέσης του μ’ αυτήν: ο δικαστής στην υπόθεση αυτή έκρινε ότι η μη – απαγγελία ποινής – και μάλιστα σε δίκη, όπου η ενοχή είχε ήδη κριθεί από σώμα ενόρκων/jury verdict – «θα υπόσκαπτε το Κράτος Δικαίου σε ανυπολόγιστο τρόπο». Διευκρινιζόταν εν τω μεταξύ ότι, στην υπόθεση αυτή, ο Τραμπ δεν θα βρισκόταν πάντως αντιμέτωπος με καταδίκη φυλάκισης…
Πλην όμως, το γεγονός και μόνο ότι ο 63χρονος Χουάν Μανουέλ Μέρτσαν, δικαστής του Πολιτειακού Ανώτατου Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης (Κολομβιανής καταγωγής, εν τω μεταξύ), θεώρησε ότι μπορούσε να επιμείνει, ώστε να κλείσει η ενώπιον του διαδικασία με απαγγελία ποινής, πράγμα που σημαίνει ότι ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα ορκισθεί κατάδικος, και τούτο παρά το γεγονός ότι η φάλαγγα νομικών υπερασπιστών του Τραμπ επικαλέστηκε την νομολογία του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστήριού των ΗΠΑ (στην υπόθεση 603 US 593 (2024), σύμφωνα με την οποία η προεδρική ασυλία από ποινικές διώξεις ορίσθηκε ευρύτατα, ώστε να ζητηθεί να μην υπάρξει απαγγελία ποινής διότι κάτι τέτοιο θα παρακώλυε την μεταβίβαση εξουσίας στον νέο Πρόεδρο, δείχνει μιαν αντίληψη άμυνας οπισθοφυλακών (έστω) για την ίδια την αντίληψη του Κράτους Δικαίου. Στις ΗΠΑ, αυτό.
Θα αποδειχθεί, τελικώς, ότι ο ελέφαντας στο δωμάτιο του Κράτους Δικαίου (θυμίζουμε: κυρίαρχος είναι ο νόμος, όχι οι άνθρωποι. οι νομικοί κανόνες/όχι τα πρόσωπα. δεν κυριαρχεί διακριτική ευχέρεια του δικαστή στην ερμηνεία του νόμου, ούτε διακριτική ευχέρεια της διοίκησης στην εφαρμογή του, πέρα από προκαθορισμένα και εκ των προτέρων γνωστά πλαίσια) είναι η ίδια η Δικαιοσύνη; Οι άνθρωποι της Δικαιοσύνης, η από μέρους τους αντίληψη και αποδοχή του εννοιολογικού πλαισίου του Κράτους Δικαίου και των περιορισμών που αυτό επιβάλλει.
Εκεί όπου συναντάται η λειτουργία της Δικαιοσύνης με εκείνην της διοίκησης και της εκτελεστικής εξουσίας (και μάλιστα όταν η τελευταία εμφαίνεται στο υψηλότερο επίπεδο κύρους και ισχύος), αυτή η υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο ο μέσος πολίτης είναι προετοιμασμένος να δεχθεί. Και να κατανοήσει.
Ας πάμε για μια στιγμή σε μια ακόμη πιο κομβική – για τη σχέση των εξουσιών, σε φόντο της επίκλησης του Κράτους Δικαίου – υπόθεση, της εντελώς τελευταίας περιόδου. Προκύπτει στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών στη Ρουμανία (24 Νοεμβρίου), με αποτέλεσμα ολότελα διαφορετικά από τις ενδείξεις των δημοσκοπήσεων μέχρι το νήμα: πρώτος ο (εθνικιστής/θεωρούμενος Ρωσόφιλος) Κάλιν Γκεοργκέσκου, δεύτερη η (κεντροδεξιά) Ελένα Λασκόνι, μόλις τρίτος ο (δεξιός) Γκέοργκι Σιμιόν, που το κόμμα του είχε πάει απροσδόκητα καλά στις βουλευτικές εκλογές του 2020. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκρινε την προεδρική εκλογή, στον πρώτο γύρο, άκυρη – λόγω καταγγελιών για Ρωσική ανάμειξη/«υβριδική επίθεση» μέσω καμπάνιας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιδίως το ΤikTok που «παρέσυραν» την κοινή γνώμη. Πριν από τον σχεδιασμένο δεύτερο γύρο (8 Δεκεμβρίου), υπήρξε προσφυγή Γκεοργκιέσκου σε Εφετείο, να κρίνει τη de facto απαγόρευση του δεύτερου γύρου (κάποιες επιστολικές ψήφοι Ρουμάνων του εξωτερικού είχαν ήδη προωθηθεί), καθώς και ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (όπου, ούτως ή άλλως, η διαδικασία λειτουργεί σε βάθος χρόνου). Η νέα Προεδρική εκλογή στη Ρουμανία πάει για Μάρτιο 2025…
Όμως, εν τω μεταξύ, μια νέα επέμβαση μέσω χρήσης – ή, πάντως, απειλούμενης χρήσης – μέσων κοινωνικής δικτύωσης κινδυνεύει να μας προκύψει σε πολύ κεντρικότερη χώρα: τη Γερμανία. (Ας σημειωθεί ότι από εκεί, ως Rechtstaat, μας ήρθε η βασική θεωρία περί Κράτους Δικαίου. Άσχετα αν τώρα τελευταίως την ακούμε ως Αγγλοσαξωνική Rule of Law). Τι συνέβη εκεί; Ο σε σύγχρονη εκδοχή παρακοιμώμενος της κεντρικότερης εξουσίας Τραμπ, ο Ηλον Μασκ του «Χ» (πρώην Twitter) και άλλων πολλών επιχειρήσεων της νέας εποχής (Tesla/SpaceX) προανήγγειλε debate δικό του με τη δηλωμένη ως υποψηφία Καγκελάριο της Ακροδεξιάς/σκληρής Δεξιάς AfD Αλις Βάϊντελ, στις επικείμενες Γερμανικές εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου, σε μια πρόδηλη προσπάθεια επηρεασμού των ως άνω εκλογών. Εν τω μεταξύ, στη γερμανική έννομη τάξη η AfD είχε βρεθεί υπό επίσημη παρακολούθηση σε 4 κρατίδια απο το BfV/Bundesamt fuer Verfassungsschutz για «υπόνοια (απαγορευμένης) ακροδεξιάς δράσης».
Στο κλείσιμο της χρονιάς, ο Μασκ έγραφε στην πλατφόρμα «Χ» της οποίας είναι ιδιοκτήτης, για τον Γερμανό Πρόεδρο Φρανκ-Βάλτερ Στάϊνμάγιερ: «Ο Σταϊνμάγιερ είναι ένας αντιδημοκρατικός τύραννος! Ντροπή του!». Ακολούθησε το άλλο post: «Η AfD θα κερδίσει επική νίκη». Είχε αναφερθεί στον Τύπο, ότι ο Στάϊνμαγιερ θεωρούσε την στάση Μασκ ανάμειξη στα εσωτερικά της Γερμανίας, σε σημείο να τίθεται το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του Φεβρουαρίου σε αμφισβήτηση. Ακριβώς με τη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης…
Εδώ πλέον, αρχίζει κανείς να διερωτάται πού/πώς θα πάει το πράγμα αν φθάσει η υπόθεση αυτή στη Δικαιοσύνη, σε μια χώρα όπως η Γερμανία: πάντως η AfD έχει προαναγγείλει δυναμική διεκδίκηση.