Μία υπόθεση ιατρικής αμέλειας και καθυστέρησης στη διακομιδή ασθενούς βρέθηκε στο επίκεντρο της Δικαιοσύνης, με αφορμή τον θάνατο ενός άτυχου άνδρα από έμφραγμα. Το δικαστήριο κλήθηκε να εξετάσει αν το νοσοκομείο και το ΕΚΑΒ έδρασαν έγκαιρα και σύμφωνα με τους ενδεδειγμένους κανόνες, αν η πλημμελής ιατρική αντιμετώπιση οδήγησε αιτιακά στον θάνατο του ασθενούς, καθώς και αν η οικογένειά του δικαιούται αποζημίωση για ψυχική οδύνη. Η απόφαση ανέδειξε κρίσιμα ζητήματα ευθύνης του Δημοσίου και των δημόσιων φορέων υγείας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της άμεσης ανταπόκρισης σε επείγοντα περιστατικά, της τήρησης των ιατρικών πρωτοκόλλων και της ορθής διάγνωσης από το ιατρικό προσωπικό.
Πραγματικά περιστατικά
Ένα μεσημέρι του Δεκεμβρίου του 2018, ο 45χρονος εκλιπών αισθάνθηκε έντονο πόνο στο στήθος και την κοιλιακή χώρα. Ανησυχώντας για την κατάστασή του, πήγε στα Επείγοντα του Γενικού Νοσοκομείου Χαλκίδας. Εκεί, εξετάστηκε αρχικά από γενικό ιατρό, η οποία προχώρησε σε κλινική εξέταση, ζητώντας αιματολογικές εξετάσεις και ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν αυξημένους δείκτες, που ενδέχεται να υποδήλωναν καρδιολογικό πρόβλημα.
Παρά τα ανησυχητικά ευρήματα, η υπεύθυνη ιατρός δεν έκρινε σκόπιμο να ζητήσει τη γνώμη καρδιολόγου, ούτε να προχωρήσει σε περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις. Εκτίμησε ότι το άλγος πιθανώς οφειλόταν σε γαστρεντερική διαταραχή, ή μυοσκελετικό πρόβλημα και του συνταγογράφησε φαρμακευτική αγωγή (Buscopan Plus), συστήνοντάς του να επιστρέψει μόνο σε περίπτωση επιδείνωσης των συμπτωμάτων.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, η κατάστασή του ασθενή επιδεινώθηκε, με έντονο θωρακικό άλγος και δύσπνοια. Η σύζυγός του κάλεσε το ΕΚΑΒ, ενημερώνοντας για την κρισιμότητα της κατάστασης και ζητώντας άμεση διακομιδή του σε νοσοκομείο. Παρά τη σαφή αναφορά σοβαρών συμπτωμάτων, το ασθενοφόρο καθυστέρησε σημαντικά, φτάνοντας στην οικία τους στις 22:50, δηλαδή δυο ώρες και είκοσι πέντε λεπτά μετά την κλήση.
Όταν το ασθενοφόρο έφτασε, οι διασώστες βρήκαν τον ασθενή άσφυγμο. Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης, δεν επιχειρήθηκε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, ούτε έγινε χρήση απινιδωτή. Κατόπιν τούοτυ, ξεκίνησε η μεταφορά του άντρα προς το νοσοκομείο «Αγία Όλγα», όμως στη διαδρομή αποφασίστηκε η μεταφορά του στο νοσοκομείο Χαλκίδας, όπου έφτασε τελικά στις 23:45.
Κατά την άφιξή του στο νοσοκομείο, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ο άνδρας δεν είχε πλέον ζωτικά σημεία. Παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, κατέληξε, με την αιτία θανάτου να αποδίδεται σε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Μετά από αυτήν την τραγική εξέλιξη, η σύζυγος και η ανήλικη κόρη του κατέθεσαν αγωγή κατά του νοσοκομείου και του ΕΚΑΒ, υποστηρίζοντας ότι ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα αμέλειας, τόσο των ιατρών, οι οποίοι δεν διέγνωσαν την κρίσιμη του κατάσταση, όσο και του ΕΚΑΒ, λόγω της υπερβολικής καθυστέρησης στη διακομιδή. Οι ενάγουσες υποστήριξαν ότι, εάν ο συγγένης τους είχε λάβει την κατάλληλη ιατρική φροντίδα εγκαίρως, θα είχε αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης. Ως εκ τούτου, ζητούν την απόδοση ευθυνών και την καταβολή αποζημίωσης για την ηθική και ψυχική τους οδύνη.
Οι κρίσιμες παραλείψεις του νοσοκομείου και του γενικού γιατρού
Το Εφετείο τάχθηκε στο πλευρό των εφεσίβλητων συγγενών του θύματος, αναγνωρίζοντας την ευθύνη του νοσοκομείου και του ιατρικού προσωπικού λόγω σοβαρών παραλείψεων που οδήγησαν αιτιακά στον θάνατο του ασθενούς.
Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο -εξετάζοντας την ευθύνη του νοσοκομείου- διαπίστωσε ότι η γενικός γιατρός παρέλειψε να υποβάλει τον ασθενή σε πλήρη καρδιολογική αξιολόγηση, παρά τα συμπτώματα που υποδείκνυαν πιθανό οξύ στεφανιαίο επεισόδιο, με αποτέλεσμα να μην διαγνωστεί έγκαιρα η σοβαρότητα της κατάστασής του. Επίσης, το Εφετείο υπογράμμισε ότι η θεραπεύουσα γιατρός παρέλειψε να λάβει το πλήρες ιατρικό ιστορικό του ασθενή, ή να ζητήσει τη γνώμη καρδιολόγου για τη λήψη μίας εξειδικευμένης εκτίμησης, παρότι οι εργαστηριακές εξετάσεις έδειχναν αυξημένες τιμές κρίσιμων βιοχημικών δεικτών.
Τέλος, πλην της εσφαλμένης εκτίμησης της υγείας του αδικοχαμένου άντρα, το δικαστήριο έκρινε ότι και η απόφαση πρόωρης αποχώρησης συνηγορούσαν στην ευθύνη του νοσοκομείου. Συγκεκριμένα, ο ασθενής αποχώρησε από το νοσοκομείο, χωρίς να του έχει παρασχεθεί η απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή, ή να του έχουν δοθεί σαφείς οδηγίες για την ανάγκη άμεσης επανεκτίμησης σε περίπτωση επιδείνωσης των συμπτωμάτων, γεγονός που συνέβαλε στην επιδείνωση της κατάστασής του και στον θάνατό του λίγες ώρες αργότερα.
Ευθύνεται το Ε.Κ.Α.Β;
Από την άλλη, αξίζει να σημειωθεί, ότι το δικαστήριο απέρριψε τις αξιώσεις εναντίον του Ε.Κ.Α.Β., κρίνοντας ότι η υπηρεσία δεν έφερε ευθύνη για τον θάνατο του ασθενούς, με το σκεπτικό ότι ενήργησε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα πρωτόκολλα διαχείρισης επειγόντων περιστατικών. Η κλήση καταγράφηκε άμεσα, το ασθενοφόρο κατέφτασε εντός του προβλεπόμενου χρόνου και οι διασώστες παρείχαν τις πρώτες βοήθειες πριν από τη μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο. Το δικαστήριο επισήμανε ότι το προσωπικό του ΕΚΑΒ δεν αποτελείται από γιατρούς (παρά μόνο σε εξειδικευμένες μονάδες) και, συνεπώς, οι διασώστες δεν έχουν την αρμοδιότητα διάγνωσης, ή θεραπευτικής παρέμβασης, με τον ρόλο τους να περιορίζεται στη σταθεροποίηση του ασθενούς και στη διακομιδή του στο νοσοκομείο. Το κρίσιμο σημείο που επέφερε τον θάνατο του 45χρονου ήταν η εσφαλμένη εκτίμηση της κλινικής κατάστασης του ασθενούς από το νοσοκομείο, και όχι το στάδιο της διακομιδής.
Το Εφετείο κατέληξε ότι το Νοσοκομείο Χαλκίδας έφερε ευθύνη για την πλημμελή ιατρική αντιμετώπιση του ασθενούς, ενώ απάλλαξε το ΕΚΑΒ. Επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, προχώρησε σε αύξηση των επιδικασθεισών αποζημιώσεων, αναγνωρίζοντας τη βαρύτητα της ψυχικής οδύνης και της οικονομικής απώλειας για την οικογένεια του εκλιπόντος. Συγκεκριμένα, επιδίκασε 80.000€ στην ανήλικη κόρη και 70.000€ στη σύζυγο ως χρηματική ικανοποίηση, καθώς και μηνιαίες καταβολές 150€ και 120€ λόγω στέρησης διατροφής.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΔΕφΠειρ 1646/2024