Με την ανωτέρω απόφασή του το Δικαστήριο ερμηνεύοντας τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 2, 6, και 29 παρ. 1 και 2 του Ν 4413/2016 έκρινε ότι οι αναθέτουσες αρχές και οι αναθέτοντες φορείς στην περίπτωση που προκηρύσσουν διαγωνιστική διαδικασία ανάθεσης συμβάσεων παραχώρησης των οποίων η εκτιμώμενη αξία υπολείπεται του χρηματικού ορίου των 5.225.000 ευρώ μπορούν να οργανώνουν «ελεύθερα» τη σχετική διαδικασία προσφεύγοντας, μεταξύ άλλων, και στη διαδικασία διαπραγμάτευσης χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης. Η άσκηση όμως της ευχέρειας αυτής, η οποία οριοθετείται από την τήρηση των αρχών που αποτυπώνονται στο άρθρο 6 του Ν 4413/2016, πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς, με την παράθεση και τεκμηρίωση των συγκεκριμένων λόγων επείγοντος που επιβάλλουν την προσφυγή στην εξαιρετική αυτή διαδικασία (σκέψη 14).
Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η μη διεξαγωγή δημόσιας συνεδρίασης ενώπιον της Ε.Α.ΔΗ.ΣΥ. κατά την εξέταση προδικαστικών προσφυγών δεν παραβιάζει το άρθρο 6 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α. περί δίκαιης δίκης. Και τούτο διότι η απονεμόμενη στο Συμβούλιο της Επικρατείας (από τα άρθρα 95 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος και 45 παρ. 1 του π.δ. 18/1989) ευρύτατη εξουσία ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων με το ένδικο βοήθημα της αιτήσεως ακυρώσεως συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ώστε αυτό να χαρακτηρισθεί ως δικαστήριο το οποίο πληροί τις τασσόμενες από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ προϋποθέσεις όταν ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων της Ε.Α.ΔΗ.ΣΥ. (βλ. αναλυτικά σκέψη 12).