«Δικαστική μάχη» ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας έδωσε σήμερα ο Θεόδωρος Κασσελάκης, πατέρας του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στέφανου Κασσελάκη, μέσω των δικηγόρων του.
Στον κ. Κασσελάκη έχουν καταλογιστεί φόροι ύψους 4.016.269 ευρώ, ως προς την οικογενειακή βίλα στην Εκάλη, και οι οποίοι μαζί με τις προσαυξήσεις 20 ετών, ξεπερνούν τα 11,1 εκατ. ευρώ. Πιο συγκεκριμένα, του έχουν καταλογιστεί φόροι εισοδήματος και μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τη διώροφη βίλα της οικογένειας, ιδιοκτήτης της οποίας εμφανιζόταν η υπεράκτια Παναμιακή εταιρεία (“Oswego Estates Limited”). Όπως αποκαλύφθηκε από τις κρατικές ελεγκτικές φορολογικές αρχές, μέτοχος κατά 50% ήταν εκείνος και κατά 50% η σύζυγός του Ευαγγελία Κασσελάκη.
Η υπόθεση, λόγω σπουδαιότητας (σσ: ανάγεται στην ερμηνεία διάταξης του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος), οδηγήθηκε στο Στ΄ Τμήμα του ΣτΕ, με Πρόεδρο τον Αντιπρόεδρο Ιωάννη Γράβαρη και Εισηγήτρια τη Σύμβουλο Επικρατείας Βαρβάρα Ραφτοπούλου. Νωρίτερα, στην εκπνοή του περασμένου Απριλίου, το ίδιο Τμήμα – πλην όμως με Πρόεδρο την Ευαγγελία Νίκα – εξέδωσε απόφαση με την οποία αρνήθηκε προσωρινά να ικανοποιήσει το αίτημα του Θεόδωρου Κασσελάκη, να μην καταβάλει το ποσό των φόρων που του έχει καταλογιστεί.
οι δικηγόροι του Θεόδωρου Κασσελάκη υποστήριξαν ότι η off shore εταιρεία είναι ενεργή, δραστήρια και δεν προκύπτει από πουθενά η λύση της
Κατά τη σημερινή ακροαματική διαδικασία, ο Θεόδωρος Κασσελάκης, μέσω των δικηγόρων του, υποστήριξε ότι η off shore εταιρεία δεν έχει διαλυθεί, παρότι στην Ελλάδα έχει αδρανοποιηθεί. Ως εκ τούτου, οι φόροι που έχουν καταλογιστεί, πρέπει να καταβληθούν από τη λιβεριανή off shore, η οποία παραμένει ενεργή – και όχι από τον ίδιο.
Η κ. Ραφτοπούλου επεσήμανε από την πλευρά της ότι «σε περίπτωση που μια αλλοδαπή επιχείρηση έχει ως μοναδικό αντικείμενο την εκμετάλλευση ακινήτου κυριότητας της, την οποία εν συνεχεία μεταβιβάζει νομίμως με αποτέλεσμα να εκλείπει κάθε αντικείμενο δραστηριότητά της, ενώ δεν ευρίσκεται πλέον στη δηλωμένη στην Ελλάδα έδρα της, η διακοπή αυτή της δραστηριότητάς της, η οποία μάλιστα είναι οριστική, ισοδυναμεί με λύση της επιχείρησης αυτής κατά την έννοια των φορολογικών διατάξεων».
Η Εισηγήτρια ανέφερε, μάλιστα, ότι «η ερμηνεία αυτή είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας και της στενής ερμηνείας των φορολογικών διατάξεων, καθώς υπό την αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα παρέχεται στα πρόσωπα τα οποία διοικούν και εκπροσωπούν τις αλλοδαπές επιχειρήσεις και οργανισμούς η ευκαιρία να μεθοδεύουν την απαλλαγή τους από την ευθύνη τους για τις φορολογικές υποχρεώσεις αυτών των επιχειρήσεων και οργανισμών έναντι του Δημοσίου, απλώς με την παύση της υποκείμενης σε φόρο οικονομικής δραστηριότητάς τους».
Στον αντίποδα, οι δικηγόροι του Θεόδωρου Κασσελάκη υποστήριξαν ότι η off shore εταιρεία είναι ενεργή, δραστήρια και δεν προκύπτει από πουθενά η λύση της. Ανέφεραν, επίσης, ότι η παύση της δραστηριότητας off shore στην Ελλάδα δεν μπορεί να εκληφθεί ως διάλυσή της. Παράλληλα, και προκειμένου να αναδείξουν ότι η off shore εταιρεία είναι ενεργή, επικαλέστηκαν νομοθετικές διατάξεις της εμπορικής νομοθεσίας.
Η αναφορά αυτή των δικηγόρων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του κ. Γράβαρη, ο οποίος τούς υπενθύμισε ότι το Φορολογικό Δίκαιο έχει δική του αυτοτέλεια και δεν μπορεί να παραλληλιστεί με το Εμπορικό Δίκαιο, ή να αντληθούν από αυτό επιχειρήματα, ως εκ τούτου θα πρέπει να προβούν σε ειδική στόχευση στο Φορολογικό Δίκαιο.
Αμφότεροι οι δικηγόροι τόνισαν ότι με τις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων έχει παραβιαστεί η συνταγματική προστασία της επιχειρηματικής ελευθερίας, σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της διάκρισης των εξουσιών.
Το ΣτΕ επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του.