Δεν είναι λίγες οι φορές που επιθέσεις ζώων σε ανηλίκους, και όχι μόνο, απασχολούν την επικαιρότητα, ενοχοποιώντας ζώα μεγαλόσωμα, με αμελείς – αν όχι ασυνείδητους – ιδιοκτήτες. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε απόφαση για υπόθεση, στο πλαίσιο της οποίας ιδιοκτήτης μεγαλόσωμου σκύλου αμέλησε την υποχρέωση φύλαξης και εποπτείας του, με αποτέλεσμα την επίθεση σε ανήλικο, που συνόδευε μικρόσωμο σκύλο και την πρόκληση σωματικών βλαβών στον ανήλικο. Ο ανήλικος – ενάγων υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς τους οποίους αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει με πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, υπέστη δε μετατραυματικό στρες, το οποίο έχρηζε ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης.
Δέον να σημειωθεί ότι η απόφαση δεν περιορίζεται μόνο στην ευθύνη του ιδιοκτήτη του δεσποζόμενου ζώου, ως εν προκειμένω σκύλου, αλλά επεκτείνεται και στην αντιμετώπιση από τον νόμο αδέσποτων σκύλων και την ευθύνη που βαρύνει, αναλόγως, τον Δήμο.
Το δικαστήριο δέχθηκε την αποκλειστική υπαιτιότητα της ιδιοκτήτριας του μεγαλόσωμου κατοικιδίου, δεχόμενο ότι ενήργησε κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 924 ΑΚ και των σχετικών διατάξεων του Ν. 4039/2012, απορρίπτοντας την ένσταση συντρέχοντος πταίσματος. Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ότι η προσπάθεια του ενάγοντος ανηλίκου να προστατεύσει το μικρόσωμο σκύλο του από την επίθεση του μεγαλόσωμου σκύλου της υπαιτίας εναγομένης, με την κίνησή του προς αυτό, αποτραβώντας το από τον μεταξύ τους καβγά και τοποθετώντας τον στην αγκαλιά του, δεν συνιστά υπαιτιότητά του που οδήγησε στην πρόκληση του τραυματισμού του, αφού ο μεγαλόσωμος επιτιθέμενος σκύλος δεν έφερε λουρί, φίμωτρο και κολάρο, δηλαδή, η ιδιοκτήτρια δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα φύλαξής του. Έτσι, η ευθύνη της κατόχου του ζώου δεν μετριάστηκε ούτε από την παρ. 1 του άρθρου 924 ΑΚ ούτε από την παρ. 2 αυτού, αποδεχόμενο το δικαστήριο πλήρως ότι ο κάτοχος κατοικιδίου ζώου «έχει την υποχρέωση για την φύλαξη και την εποπτεία με σκοπό την προστασία των τρίτων από την εγγενή επικινδυνότητά του. …. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει όλα τα μέτρα, τα οποία κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών και ενόψει των ιδιοτήτων του ζώου και του τρόπου χρησιμοποιήσεώς του, είναι αναγκαία, επιβεβλημένα και κατάλληλα, ώστε να ανατρέψουν την εκ μέρους του ζώου πρόκληση ζημίας σε τρίτον (π.χ. να το κρατά περιορισμένο, ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο του κατόχου, να βάλει φίμωτρο στο σκυλί, κλπ.). Δέον να σημειωθεί ότι η απόφαση δεν περιορίζεται μόνο στην ευθύνη του ιδιοκτήτη του δεσποζόμενου ζώου, ως εν προκειμένω σκύλου, αλλά επεκτείνεται και στην αντιμετώπιση από τον νόμο αδέσποτων σκύλων και την ευθύνη που βαρύνει, αναλόγως, τον Δήμο.
Περαιτέρω, το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, αφού δεν αποδείχθηκε εκδικητική πρόθεση του ενάγοντος. Αντιθέτως, αποδείχθηκε αποκλειστική υπαιτιότητα της ιδιοκτήτριας του μεγαλόσωμου σκύλου, διότι εκείνη εγκατέλειψε τον τόπο του συμβάντος, χωρίς παροχή βοήθειας στον ανήλικο, εισερχόμενη στην πολυκατοικία όπου διέμενε. Κρίθηκε ότι, η συνοδός – ιδιοκτήτρια εναγομένη του μεγαλόσωμου ζώου «δεν ήταν σε θέση να ασκήσει την επίβλεψη και την εποπτεία του, ούτε είχε παράσχει στον σκύλο της κατάλληλη εκπαίδευση ούτε και η ίδια διέθετε την εμπειρία ώστε να σταματήσει την αφινιασμένη δράση του ζώου της, με συνέπεια να ευθύνεται αποκλειστικά η ίδια για τη ζημία που το τελευταίο προκάλεσε στον ενάγοντα.»
Αποδείχθηκε αποκλειστική υπαιτιότητα της ιδιοκτήτριας του μεγαλόσωμου σκύλου, διότι εκείνη εγκατέλειψε τον τόπο του συμβάντος, χωρίς παροχή βοήθειας στον ανήλικο, εισερχόμενη στην πολυκατοικία όπου διέμενε
Το δικαστήριο επιδίκασε τα έξοδα για την κάλυψη των ιατρικών δαπανών και το ποσό των 5.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που ο ανήλικος υπέστη, «λαμβάνοντας ιδίως υπόψη το είδος της προσβολής, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, την ηλικία του ενάγοντος κατά τον χρόνο του τραυματισμού του», μόλις 16 ετών, «την άριστη κατάσταση της υγείας του πριν από το επίδικο συμβάν και τις συνέπειες που προκάλεσε ο τραυματισμός του, τη βαρύτητα του πταίσματος της εναγομένης στην πρόκληση του τραυματισμού, το βαθμό της ταλαιπωρίας, του άλγους και του σοκ που ο ενάγω υπέστη, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών», κηρύσσοντας την απόφαση εν μέρει προσωρινώς εκτελεστή.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΠρΑθ 8539/2024