Την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου έχει προγραμματιστεί να συγκληθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, υπό την κρίση της οποίας θα τεθεί το ζήτημα της πρώτης κατοικίας και οι τόκοι από τις εταιρείες διαχείρισης στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αναλάβει να λύσει τον γόρδιο δεσμό, καθώς στο πέρασμα του χρόνου έχουν λάβει χώρα αντιφατικές δικαστικές αποφάσεις, καθώς και αλλεπάλληλες ρυθμίσεις.
Το κυριότερο πρόβλημα εστιάζεται στους τόκους, καθώς σημαντικό ποσοστό πολιτών επιβαρύνεται μηνιαίως επί του συνόλου της οφειλής, και όχι με βάση τη δόση, εκτοξεύοντας την οικονομική υποχρέωση σε δυσθεώρητα ύψη.
Ο Άρειος Πάγος έλαβε τη σκυτάλη, ύστερα από προδικαστικό ερώτημα που απηύθυνε το Ειρηνοδικείο Ιωαννίνων. Το κυριότερο πρόβλημα εστιάζεται στους τόκους, καθώς σημαντικό ποσοστό πολιτών επιβαρύνεται μηνιαίως επί του συνόλου της οφειλής, και όχι με βάση τη δόση, εκτοξεύοντας την οικονομική υποχρέωση σε δυσθεώρητα ύψη.
Οι υπαγόμενοι στον νόμο Κατσέλη έχουν πλέον εναποθέσει τις ελπίδες τους στους ανώτατους δικαστές, αναμένοντας μια απόφαση που θα ερμηνεύει τον νόμο, διατηρώντας κοινωνικά ανακλαστικά.
Η συγκεκριμένη Ολομέλεια είναι η πρώτη που έχει οριστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο για το 2025, στοιχείο που θέτει αν αμφιβόλω τη συζήτηση: και αυτό διότι οι δικηγόροι έχουν εξαγγείλει αποχή «από την 1η συνεδρίαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου του έτους 2025 κατά την εκδίκαση πολιτικών υποθέσεων σε αναιρετική διαδικασία».
Η Συντονιστική Επιτροπή των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας έχει εκφράσει την απόλυτη αντίθεσή της στην από 20.12.2024 Απόφαση της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την οποία τίθενται περιορισμοί ως προς τη σύνταξη και έκταση των δικογράφων, που κατατίθενται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί αστικών υποθέσεων και ως προς το χρόνο αγόρευσης των συνηγόρων των διαδίκων.
Στο πλαίσιο αυτό, οι δικηγόροι έχουν ήδη προβεί – προειδοποιητικά – σε αποχή από την εκδίκαση των υποθέσεων ενώπιον των Πολιτικών Τμημάτων του Αρείου Πάγου στις 13 και 14 Ιανουαρίου 2025.
«Η απόφαση αυτή συνιστά περιορισμό στο δικαίωμα δικαστικής προστασίας των πολιτών, η προάσπιση του οποίου, σύμφωνα με τα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση της Πολιτείας και πρόταγμα για το δικηγορικό σώμα και δημιουργεί κινδύνους απαραδέκτου ως προς την άσκηση των δικαιωμάτων των διαδίκων, λαμβανομένου υπόψη μάλιστα ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου και δη με συνεχείς αποφάσεις της Ολομελείας, τόσο για την περίπτωση 1, όσο και αυτής της 19 των λόγων αναίρεσης του άρθρου 559 ΚΠολΔ, απαιτείται η παράθεση όλων των σχετικών παραδοχών της απόφασης (βλ. ΟλΑΠ 1/2016, ΟλΑΠ 2/2013, ΟλΑΠ 20/2005, ΑΠ 19/2020, ΑΠ 1013/2023, ΑΠ 616/2024, 1137/2022), γεγονός που δεν επιτρέπει περιορισμούς στην έκταση των δικογράφων», ανέφερε χαρακτηριστικά η Συντονιστική σε ανακοίνωσή της.
«Μάλιστα, κατά το μέρος που η απόφαση θεσπίζει κυρώσεις απαραδέκτου των δικογράφων ή μη λήψης υπόψη αυτών, κατά την έκταση που υπερβαίνουν τα όρια που θέτει, η απόφαση αυτή ελήφθη καθ’ υπέρβαση της σχετικής νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως, καθότι λόγοι απαραδέκτου μπορούν να θεσπίζονται μόνο με νομοθετική διάταξη, τροποποιητική του ισχύοντος ΚΠολΔ».