Ευαισθητοποίησαν κοινωνικά ανακλαστικά, προκάλεσαν ερωτηματικά, συζητήθηκαν όσο λίγες υποθέσεις που φθάνουν στη Δικαιοσύνη. Η δίκη σε πρώτο βαθμό για τον θάνατο της Τζωρτζίνας, με πρωταγωνίστρια τη μάνα της, Ρούλα Πισπιρίγκου, αλλά και αυτή με τον Ηλία Μίχο και τη φρικώδη περιπέτεια της 12χρονης στον Κολωνό, διένυσαν το τελευταίο μίλι τους στο ακροατήριο και αναμένουν σήμερα – Παρασκευή, 29 Μαρτίου – την ετυμηγορία του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου. Δικαστές αλλά και ένορκοι αποφασίζουν τι ήταν σωστό και τι λάθος, τι ήταν αλήθεια και τι ψέματα, από αυτά που ακούσαμε, που πιστέψαμε, που μας συντάραξαν.
Σαν να βαραίνει πολύ η ευθύνη όλων τους, τακτικών και λαϊκών δικαστών, ευθέως αναλόγως προς τον θόρυβο που δημιουργείται, προς τη σκόνη που σηκώνεται, από το πέρασμα των υποθέσεων από τη δημόσια κονίστρα. Ποιος θα ’θελε να βρίσκεται στη θέση τους; Η αγωνία, η δική τους, η δική μας, είναι μεγάλη.
Στο άκουσμα της εισαγγελικής πρότασης για την υπόθεση του Κολωνού, ήταν πολλοί, πάρα πολλοί, αυτοί που αγανάκτησαν. Η λειτουργός έκρινε ότι ο Ηλίας Μίχος πρέπει να απαλλαγεί από τις δυο βασικότερες κατηγορίες που τον βαρύνουν, αυτές του βιασμού και της μαστροπείας, ζητώντας την ενοχή του για άλλα αδικήματα. Παράλληλα, πρότεινε να καταδικαστεί η μητέρα του παιδιού για τα αδικήματα της διακεκριμένης περίπτωσης πορνογραφίας και της διακεκριμένης περίπτωσης μαστροπείας.
Ακολούθησαν επεισόδια στη γειτονιά της άτυχης μικρής, οργανώθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ακούστηκε η φωνή της 12χρονης αλλά και μιας από τις αδελφές της, σε συνεντεύξεις και εκδηλώσεις Αλληλεγγύης. Η μάνα τους είναι αθώα, είπαν.
Κόσμος, αυτή τη φορά για να καταραστεί, να λιντσάρει, να αποδώσει το δικό του «δίκαιο», είχε μαζευτεί έξω από το σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου, στην Πάτρα, όταν ακόμη η υπόθεση ήταν υπό ποινική έρευνα. Φώναζαν. Χτυπούσαν τις πόρτες του σπιτιού, ζητώντας από όσους βρίσκονται μέσα να βγουν και να απολογηθούν για τους θανάτους των τριών παιδιών (η δίκη για τα άλλα δυο ανήλικα, τη Μαλένα και την Ίριδα είναι σε εξέλιξη). Μια γυναίκα έγραψε «θάνατος στους παιδοκτόνους» στα παραθυρόφυλλα… Νωρίτερα, είχε παραδοθεί στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών ο φάκελος της υπόθεσης, εμπλουτισμένος με στοιχεία από εξετάσεις: κεταμίνη είχε εντοπιστεί στο σώμα του κοριτσιού.
Τι κοινό έχουν αυτές οι δυο υποθέσεις; Φαινομενικά, καμιά. Είναι όμως και οι δυο πρωτόγνωρες για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Μας ξεβολεύουν, αποδομούν στερεότυπα, διαμορφώνουν νέα πραγματικότητα ξεγυμνώνοντας το φαίνεσθαι, φέρνουν αθώα παιδιά στο προσκήνιο ως θύματα βίας, σκληρότητας, αναλγησίας.
Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης μέσα στη μέρα, αμφότερες προγραμματισμένες το πρωί, είναι κομβικές, σε όποια κατεύθυνση κιι αν κινούνται. Μας αρέσουν, δε μας αρέσουν, θα είναι ένας καθρέφτης και πρέπει να τον κοιτάξουμε.