«Eυλογήθηκα να έχω παιδιά και εγγόνια. Έκανα αυτό ακριβώς που ο Χίτλερ προσπάθησε τόσο σκληρά να αποτρέψει. Ο Χίτλερ δε νίκησε!» Με αυτά τα τα λόγια η επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Irene Shashar έστειλε από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ηχηρό μήνυμα εναντίον του αντισημιτισμού και του ναζισμού. Στην ομιλία της στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, η Irene Shashar περιέγραψε πώς επέζησε από τη φρίκη του ναζισμού στη Βαρσοβία ως «κρυμμένο παιδί», διαφεύγοντας από το γκέτο μέσω ενός υπονόμου. Tόνισε επίσης ότι «η αναζωπύρωση του αντισημιτισμού μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, σημαίνει ότι το μίσος του παρελθόντος είναι ακόμα μαζί μας».
Αναφερόμενη στην Ευρώπη που μπόρεσε να ξεπεράσει παλιά μίση και να ενωθεί, δήλωσε ότι το όνειρό της είναι «τα παιδιά μου, όλα τα παιδιά, να ζουν σε μια ειρηνική Μέση Ανατολή, απαλλαγμένη από το μίσος, ειδικά προς εμάς τους Εβραίους. Στο όνειρό μου, οι Εβραίοι θα ζουν με ασφάλεια οπουδήποτε επιλέξουν. Και ο αντισημιτισμός θα ανήκει επιτέλους στο παρελθόν».
Κλείνοντας την ομιλία της, η Irene Shashar κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρότι η ίδια κέρδισε εναντίον του Χίτλερ, τώρα τα εγγόνια της πρέπει να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους. «Καλώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να βοηθήσει να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου. Μαζί σας μπορούμε να τερματίσουμε τον αντισημιτισμό και να επιτύχουμε μια διαρκή ειρήνη».
Στην εναρκτήρια ομιλία της η πρόεδρος Metsola υπογράμμισε: «Σήμερα αποτίουμε φόρο τιμής στα θύματα του Ολοκαυτώματος και επιβεβαιώνουμε την αταλάντευτη δέσμευσή μας κατά του αντισημιτισμού, του ρατσισμού και άλλων μορφών μίσους. Η Ευρώπη θυμάται».
Μετά την ομιλία, οι ευρωβουλευτές τήρησαν ένα λεπτό σιγής. Η τελετή ολοκληρώθηκε με μουσική εκτέλεση του «Kaddish» του Maurice Ravel από τη σοπράνο Sheva Tehoval και τον μπαντεονίστα Marcelo Nisinman.
Η Irene Shashar
Γεννημένη στις 12 Δεκεμβρίου 1937 ως Ruth Lewkowicz, η Irene Shashar επέζησε του γκέτο της Βαρσοβίας. Μετά τον φόνο του πατέρα της από τους Ναζί, δραπέτευσε από το γκέτο με τη μητέρα της μέσω των υπονόμων σε άλλη περιοχή της Βαρσοβίας, όπου παρέμεινε κρυμμένη μέχρι το τέλος του πολέμου, μετά τον οποίο μετακόμισε στο Παρίσι. Μετά το θάνατο της μητέρας της, έφυγε για το Περού, όπου υιοθετήθηκε από συγγενείς. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στις ΗΠΑ, μετακόμισε στο Ισραήλ σε ηλικία 25 ετών και έγινε η νεότερη λέκτορας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Σήμερα ζει στο Modiin του Ισραήλ. Το 2023 δημοσίευσε τη βιογραφία της με τίτλο «I won against Hitler».