Το Εφετείο εξέτασε υπόθεση αυτοκινητικού ατυχήματος που προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημίες στο όχημα του ενάγοντος. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε επιδικάσει συνολική αποζημίωση ύψους 30.097,16 ευρώ, απόφαση που η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία προσέβαλε με έφεση, αμφισβητώντας την επιδίκαση ποσών για εμπορική υποτίμηση του οχήματος, καθώς και το ύψος των αποζημιώσεων.
Το Εφετείο διατήρησε την κρίση για την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ασφαλισμένου εκσκαφέα, που προκάλεσε το ατύχημα. Ωστόσο, ακύρωσε την επιδίκαση ποσού για εμπορική υποτίμηση, κρίνοντας ότι δεν είχε υποβληθεί επικουρικό αίτημα από τον ενάγοντα. Το όχημα κρίθηκε επισκευάσιμο, και το ποσό αποζημίωσης περιορίστηκε στις δαπάνες επισκευής ύψους 18.640,16 ευρώ.
Επιπλέον, επιδικάστηκαν 1.057 ευρώ για φύλαξη του οχήματος, 100 ευρώ για μεταφορά, και 300 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη. Το σύνολο της αποζημίωσης ανέρχεται σε 20.097,16 ευρώ, ενώ διατηρήθηκε η επιβολή νόμιμου τόκου από την επίδοση της αγωγής. Το αίτημα της εναγομένης για εξαίρεση από τον τόκο απορρίφθηκε.
Η απόφαση υπογραμμίζει τη νομική αρχή ότι η εμπορική υποτίμηση συνιστά αυτοτελές κονδύλιο αποζημίωσης, αλλά απαιτείται ρητό αίτημα για την επιδίκαση. Παράλληλα, επιβεβαιώνει ότι ο ΦΠΑ στις δαπάνες επισκευής αποτελεί μέρος της θετικής ζημίας, ακόμη κι αν η επισκευή δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Το Εφετείο έκρινε ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε ερμηνεύσει εσφαλμένα τον νόμο σε ορισμένα σημεία, αλλά επιβεβαίωσε την ορθότητα άλλων επιμέρους κρίσεων, περιορίζοντας ωστόσο το τελικό ποσό της αποζημίωσης.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΕφΑθ 2796/2024