Η απόφαση αφορά αίτηση αναστολής εκτέλεσης διαταγής πληρωμής, καθώς και της επακόλουθης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Ο αιτών ζητά την αναστολή εκτέλεσης μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της ανακοπής που έχει ασκήσει κατά της διαταγής πληρωμής και της επιταγής προς πληρωμή.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι η αίτηση είναι νόμιμη, εκτός από το αίτημα για αναστολή μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης και την καταδίκη της αντίδικης πλευράς στην κάλυψη των δικαστικών εξόδων του αιτούντος, τα οποία απορρίφθηκαν ως αβάσιμα.
Στη συνέχεια, εξέτασε την ουσιαστική βασιμότητα της υπόθεσης, και από τα προσκομιζόμενα έγγραφα διαπίστωσε ότι η διαταγή πληρωμής που εκδόθηκε βασίστηκε σε έγγραφα που δεν αντιπροσώπευαν την ισχύουσα σύμβαση διαχείρισης, με αποτέλεσμα να είναι πιθανό να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο πρώτος λόγος της ανακοπής. Ειδικότερα, ο αιτών ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη διαταγή είναι άκυρη, διότι κατά το χρόνο έκδοσής της δεν συνέτρεχε η διαδικαστική προϋπόθεση της ενεργητικής νομιμοποίησης της αιτούσας την έκδοσή της εταιρίας και ειδικότερα διότι η σύμβαση διαχείρισης, που προσκόμισε η καθ’ ης δεν ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής, καθώς, ήδη σε χρόνο προγενέστερο της έκδοσης αυτής, η σύμβαση είχε τροποποιηθεί και συμπληρωθεί με Ιδιωτικό Συμφωνητικό Διαχείρισης Απαιτήσεων.
Πιθανολογήθηκε επίσης ότι η άμεση εκτέλεση της διαταγής πληρωμής θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά στον αιτούντα, με κίνδυνο δημιουργίας αμετάκλητων καταστάσεων που δεν θα μπορούσαν να αναστραφούν εάν τελικά γίνει δεκτή η ανακοπή. Συνεπώς, το δικαστήριο αποφάσισε την αναστολή εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ανακοπής.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΠρΑθ 7120/2023