«Πράσινο φως» στη δυνατότητα των καταναλωτών να ασκήσουν αγωγή αποζημίωσης ενώπιον δικαστηρίων του τόπου κατοικίας τους σε βάρος εταιρειών που διοργανώνουν ταξίδια, έδωσε πρόσφατα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή την υπόθεση C-774/22, κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος που του υποβλήθηκε.
Στις 15 Δεκεμβρίου 2021, ένας κάτοικος Νυρεμβέργης, συνήψε σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού με την FTI Touristik, διοργανώτρια ταξιδιών με έδρα το Μόναχο. Η κράτηση για το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε μέσω ταξιδιωτικού πρακτορείου με έδρα τη Νυρεμβέργη, το οποίο δεν είναι ούτε συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση ούτε υποκατάστημα της FTI Touristik.
Θεωρώντας ότι δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και τις θεωρήσεις που απαιτούνταν για το ταξίδι του στο οικείο τρίτο κράτος, ο ίδιος άσκησε αγωγή αποζημίωσης για ποσό 1.499,86 ευρώ ενώπιον του δικαστηρίου του τόπου κατοικίας του, ήτοι του ειρηνοδικείου Νυρεμβέργης.
Η FTI Touristik υποστήριξε την κατά τόπον αναρμοδιότητα του αιτούντος δικαστηρίου, τονίζοντας ότι ο Κανονισμός 1215/2012 δεν έχει εφαρμογή σε αμιγώς εσωτερικές καταστάσεις όπως η επίμαχη στην προκειμένη περίπτωση, στην οποία ο ταξιδιώτης και ο διοργανωτής ταξιδιών έχουν την κατοικία τους στο ίδιο κράτος μέλος
Το δικαστήριο της Νυρεμβέργης υπέβαλε σχετικό ερώτημα στο Δικαστήριο, για να κριθεί από το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου ότι μία διαφορά σχετική με σύμβαση ταξιδιού εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού 1215/2012, εφόσον ο προορισμός του ταξιδιού βρίσκεται στην αλλοδαπή, παρότι οι συμβαλλόμενοι, ήτοι ο καταναλωτής και ο αντισυμβαλλόμενός του, έχουν αμφότεροι την κατοικία ή την έδρα στο ίδιο κράτος μέλος.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-774/22, απόφ. της 29.7.2024