Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλήθηκε να κρίνει χθες, Πέμπτη 20 Ιουνίου 2016, στην υπόθεση C-540/22, το προδικαστικό ερώτημα που αφορούσε την νομιμότητα της υποχρέωσης απόκτησης άδειας διαμονής για τους (αποσπασμένους) εργαζόμενους τρίτων χώρων που προσφέρουν την εργασία τους στην Ολλανδία σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία της, γέρνοντας την πλάστιγγα προς τον περιορισμό της ελευθερίας της παροχής υπηρεσιών.
Σύντομο ιστορικό
Μια σλοβακική επιχείρηση απέστειλε Ουκρανούς εργαζομένους σε μια ολλανδική εταιρεία προκειμένου να εκτελέσουν εργασίες στο λιμάνι του Ρότερνταμ (Κάτω Χώρες). Οι Ουκρανοί είναι κάτοχοι προσωρινών αδειών διαμονής που έχουν εκδοθεί από τις σλοβακικές αρχές. Σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία, οι Ουκρανοί πρέπει επίσης να αποκτήσουν άδεια παραμονής στις Κάτω Χώρες μετά τη λήξη περιόδου 90 ημερών. Επιπλέον, εισπράττονται τέλη για κάθε αίτηση άδειας. Το ολλανδικό δικαστήριο, που άκουσε τις αιτιάσεις των ουκρανών εργαζομένων, αποφάσισε να παραπέμψει τα ερωτήματα στο Δικαστήριο για την έκδοση προδικαστικής απόφασης. Επιθυμεί να μάθει αν η ολλανδική νομοθεσία συνάδει με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Απόφαση ΔΕΕ
Στην απόφασή του, το Δικαστήριο έκρινε ότι η υποχρέωση των παρόχων υπηρεσιών που είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος να ζητούν άδεια διαμονής για κάθε αποσπασμένο εργαζόμενο από τρίτη χώρα, ώστε ο εργαζόμενος αυτός να διαθέτει ασφαλές έγγραφο που να αποδεικνύει τη νομιμότητα της απόσπασης, αποτελεί μέτρο κατάλληλο για την επίτευξη του στόχου της αύξησης της ασφάλειας δικαίου για τους εργαζομένους αυτούς. Η εν λόγω άδεια αποτελεί απόδειξη του δικαιώματός τους να διαμένουν στο κράτος μέλος υποδοχής. Εξάλλου, ο στόχος που συνίσταται στην ανάγκη ελέγχου ότι ο ενδιαφερόμενος εργαζόμενος δεν αποτελεί απειλή για τη δημόσια τάξη είναι επίσης ικανός να δικαιολογήσει τον περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.
Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι τα τέλη που καταβάλλονται για τη χορήγηση άδειας διαμονής σε εργαζόμενο τρίτης χώρας που έχει αποσπαστεί σε ένα κράτος μέλος από επιχείρηση εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος είναι υψηλότερα από εκείνα που καταβάλλονται για τη χορήγηση πιστοποιητικού διαμονής σε πολίτη της Ένωσης. Ως προς το γεγονός αυτό, υπενθύμισε ότι το ύψος των τελών αυτών δεν μπορεί να είναι υπερβολικό ή αδικαιολόγητο και πρέπει να αντιστοιχεί περίπου στο διοικητικό κόστος που συνεπάγεται η εξέταση της αιτήσεως για την έκδοση της εν λόγω άδειας, το οποίο εναπόκειται στο ολλανδικό δικαστήριο να καθορίσει.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-540/22, απόφ. της 20.6.2024