Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα επισκέφθηκε τον εναγόμενο χειρουργό οφθαλμίατρο για καταρράκτη και υπέστη επιπλοκές, ισχυριζόμενη ότι οι ενέργειες του ιατρού οδήγησαν στην πλήρη απώλεια όρασης στον δεξιό οφθαλμό της.
Πιο συγκεκριμένα, κατόπιν οφθαλμολογικής εξέτασης που διενεργήθηκε διαπιστώθηκε από τον ιατρό ότι η ενάγουσα έφερε αμφοτερόπλευρο πυρηνικό καταρράκτη εν εξελίξει, που κατά το χρόνο της ως άνω διάγνωσης είχε επιφέρει σημαντικό περιορισμό της όρασής της και συγκεκριμένα στο επίπεδο 3/10, ενώ η φυσιολογική οξύτητα αντιστοιχεί στα 10/10, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης με διορθωτικά γυαλιά. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ο γιατρός συνέστησε χειρουργική επέμβαση του καταρράκτη και στους δύο οφθαλμούς για την πλήρη αποκατάσταση της όρασής της με την τεχνική της φακοθρυψίας δια υπερήχων, εφαρμόζοντάς την πρώτα στον δεξιό οφθαλμό και εν συνεχεία στον αριστερό, ενημερώνοντάς την σχετικά με λεπτομέρεια, όπως παραδέχεται και η ίδια στην αγωγή της, και διαβεβαιώνοντάς την για το υψηλό ποσοστό επιτυχίας της επέμβασης, επικαλούμενος την επιστημονική του κατάρτιση και την εμπειρία του.
Η εμφάνιση ψευδοφακικού κυστικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας (Κ.Ο.Ω – σύνδρομο Irvine – Gass) μετά την πρώτη επέμβαση και η επακόλουθη παραβόλβια ένεση κορτιζόνης οδήγησε σε ενδοφθάλμια αιμορραγία και η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η αιμορραγία προκλήθηκε από λανθασμένο χειρουργικό χειρισμό και ότι δεν ενημερώθηκε επαρκώς για τις επιπλοκές.
Το δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει ως απαράδεκτη την αντέφεση του αντεκκαλούντος-εναγομένου και να δεχθεί τυπικά την έφεση της εκκαλούσας, καθώς και έκρινε αναγκαίο να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη για να διερευνηθεί η βασιμότητα της ιστορικής βάσης της αγωγής και των λόγων εφέσεως, ώστε να κριθεί αν πρέπει να εξαφανιστεί ή όχι η εκκαλουμένη απόφαση. Το δικαστήριο διέταξε την επανάληψη της συζητήσεως και τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, αναβάλλοντας την έκδοση οριστικής αποφάσεως. Για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο όταν αυτό προηγουμένως έχει προβεί σε οριστική δικαιοδοτική κρίση της αντέφεσης, απορρίπτοντας αυτή ως απαράδεκτη, δεν αρκεί η έκδοση διάταξης, αλλά απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης, γιατί οι εν λόγω κρίσεις δεν αποτελούν δικαστική απόφαση, δεν αναπτύσσουν δεδικασμένο ούτε εκτελεστότητα.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΕφΑθ 904/2024