Στην υπό εξέταση απόφαση, το δικαστήριο έκρινε επί μιας διαφοράς σχετικά με την επαναπρόσληψη οδηγών τουριστικών λεωφορείων στην επιχείρηση της εναγόμενης εταιρίας. Οι ενάγοντες είχαν εργαστεί στην εταιρία με αλλεπάλληλες συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, καλύπτοντας θέσεις οδηγών τουριστικών λεωφορείων, και είχαν υποβάλει αιτήσεις επαναπρόσληψης για την επόμενη τουριστική περίοδο.
Ωστόσο, το 2013, η πρώτη εναγομένη είχε εκμισθώσει τα λεωφορεία της σε τρίτη εταιρία και ενημέρωσε τους ενάγοντες ότι θα μπορούσαν να αναζητήσουν εργασία στην τελευταία. Η τρίτη εναγομένη είχε αναλάβει την υποχρέωση να επαναπροσλάβει τους οδηγούς, υπό συγκεκριμένους όρους, αλλά όταν οι ενάγοντες προσήλθαν στην έδρα της, η τρίτη εναγομένη δεν αναγνώρισε την προηγούμενη εργασιακή σχέση τους, προσφέροντας νέες συμβάσεις υπό διαφορετικούς οικονομικούς όρους, τους οποίους οι ενάγοντες δεν αποδέχθηκαν.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η εκμίσθωση των λεωφορείων δεν συνιστά μεταβίβαση επιχείρησης, καθώς δεν υπήρχε μεταβίβαση οργανικού τμήματος της επιχείρησης που να περιλαμβάνει το προσωπικό ή τη συνολική δραστηριότητα της πρώτης εναγομένης. Η ενοχική υποχρέωση της τρίτης εναγομένης να προσλάβει τους οδηγούς δεν αρκούσε από μόνη της για να κριθεί ότι υπήρξε μεταβίβαση επιχείρησης, δεδομένου ότι η πρώτη εναγομένη διατήρησε την κυριότητα των λεωφορείων και βασικές υποχρεώσεις, όπως τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλιση.
Επιπλέον, το δικαστήριο δέχθηκε ότι η πρώτη εναγομένη δεν είχε υποχρέωση επαναπρόσληψης των οδηγών, καθώς η οικονομική αδυναμία της, λόγω της εκμίσθωσης των λεωφορείων, αποτελούσε επαρκή λόγο για τη μη δυνατότητα επαναπρόσληψης. Συνεπώς, η μη επαναπρόσληψή τους δεν οφείλεται σε υπαίτια παράβαση από την πρώτη εναγομένη, και δεν οφείλεται αποζημίωση απόλυσης.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε δεχθεί ότι η τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας προέβλεπε την υποχρέωση επαναπρόσληψης ανεξάρτητα από τη διατήρηση των λεωφορείων, αλλά το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι η υποχρέωση επαναπρόσληψης εξαρτάται από την πραγματική δυνατότητα απασχόλησης των οδηγών, συνεπώς δεν υφίστατο υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΑΠ 32/2024