Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων έκρινε ότι ο καθ’ ου λόγω του εκφοβισμού και της ηθικής παρενόχλησης προς το πρόσωπο της αιτούσας προσέβαλε την προσωπικότητά της. Έτσι, λοιπόν, απαγορεύτηκε στον ίδιο να την προσεγγίζει σε απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων, να επικοινωνεί μαζί της με οποιονδήποτε τρόπο και απειλώντας ταυτόχρονα σε βάρος του χρηματική ποινή 500 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός μήνα για κάθε παράβαση της ανωτέρω υποχρέωσης και απαγόρευσης (ΜπρΑθ 1414/2024, Ασφ. μέτρα).
Η προστασία της προσωπικότητας
Αρχικά, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τόνισε ότι, η διάταξη του άρθρου 57 του ΑΚ κατοχυρώνει το δικαίωμα της προσωπικότητας, το οποίο αποτελεί πλέγμα αγαθών που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Τέτοια αγαθά είναι, μεταξύ άλλων, τα σωματικά αγαθά, τα ψυχικά, η τιμή κάθε ανθρώπου, η ελευθερία, η οποία περιλαμβάνει τη δυνατότητα ακώλυτης ανάπτυξης κάθε ανθρώπινης ενέργειας, η σφαίρα του απορρήτου και το άσυλο της κατοικίας. Η εν λόγω παρεχόμενη προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητας περιλαμβάνει θετικώς μεν τη δυνατότητα του ατόμου να μετέρχεται όλες τις εξουσίες που περικλείονται στο συγκεκριμένο δικαίωμα και να απολαμβάνει όλα τα αγαθά που το δικαίωμα αυτό του διασφαλίζει, αρνητικώς δε τη δυνατότητα του ατόμου να αποκρούει κάθε παράνομη προσβολή του εν λόγω δικαιώματος.
Περαιτέρω, όπως σημειώθηκε, η προστασία του ως άνω δικαιώματος επί της προσωπικότητας επιτυγχάνεται και με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, εφόσον υπάρχει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος, στοιχεία, που θεωρείται ότι υφίστανται στην περίπτωση επανειλημμένης προσβολής της, καθόσον η προστασία της επιβάλλεται να είναι διαρκής. Η αξίωση που απορρέει από την προσβολή του δικαιώματος αυτού συνιστάται, μεταξύ άλλων, στην άρση της τελευταίας και στην παράλειψή της στο μέλλον, εφόσον υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής, με την επιβολή οποιουδήποτε πρόσφορου ασφαλιστικού μέτρου. Σκοπός, δηλαδή, των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να ματαιωθεί ο πρακτικός σκοπός της κύριας δίκης, στην οποία και μόνο θα κριθεί οριστικά η έννομη σχέση. Περαιτέρω, η λήψη ασφαλιστικών μέτρων επιτρέπεται και διατάσσεται σε περίπτωση ύπαρξης επικειμένου κινδύνου, ο οποίος απειλεί το επίδικο δικαίωμα ή απαίτηση, και προς αποτροπή αυτού ή σε περίπτωση συνδρομής επείγουσας περίπτωσης, η οποία επιβάλλει την ταχεία και άμεση λήψη δικαστικών προφυλακτικών μέτρων πριν ή κατά τη διάρκεια της τακτικής διαγνωστικής δίκης. Σε περίπτωση ανυπαρξίας ή μη πιθανολόγησης των πραγματικών αυτών προϋποθέσεων, δεν δικαιολογείται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, τα οποία αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα κατά τον οποίο τα εξαναγκαστικά μέτρα κατά της περιουσίας ή κάποιου προσώπου διατάσσονται και λαμβάνονται μόνο μετά την οριστική και τελεσίδικη διάγνωση της απαίτησης και με τις εγγυήσεις και διατυπώσεις της τακτικής διαδικασίας. Περαιτέρω, μια μορφή προσβολής της προσωπικότητας, κατά τα ανωτέρω, συνιστά η ηθική παρενόχληση, μορφή ψυχολογικής βίας που ασκείται συστηματικά με διάφορες μορφές από ενήλικες που χρησιμοποιούν ποικίλες μεθόδους προκειμένου να ταπεινώσουν, να απομονώσουν και να εκφοβίσουν άλλο άτομο, συνήθως πρώην σύντροφο. Εμφανίζεται από τον θύτη μια αλυσίδα από αντιδεοντολογικές συμπεριφορές, που ενώ φαίνεται να μη συνδέονται η μία με την άλλη, είναι μέρη στρατηγικού σχεδιασμού με σκοπό τον εκφοβισμό, την ταπείνωση και την αποδυνάμωση του θύματος.
Η απόφαση του Δικαστηρίου
Εν προκειμένω, όπως προέκυψε από τις ένορκες καταθέσεις, οι διάδικοι γνωρίστηκαν μέσω διαδικτυακής εφαρμογής το καλοκαίρι του έτους 2022 και συνήψαν ερωτικό δεσμό για 13 μήνες, οπότε χώρισαν με πρωτοβουλία της αιτούσας. Ακολούθως ο καθ’ ου, ο οποίος προφανώς δυσαρεστήθηκε με την απόφαση της αιτούσας να διακόψει τη σχέση τους, καλούσε τηλεφωνικά την ίδια περί τις 20 φορές ανά ημέρα και όταν τελευταία τον μπλόκαρε της ζήτησε μέσω διαδικτυακής εφαρμογής να τον ξεμπλοκάρει διότι ο ίδιος επρόκειτο να προβεί σε χειρουργική επέμβαση και της άφηνε την περιουσία του. Στη συνέχεια, ενώ η αιτούσα τον ενημέρωσε ότι είχε απευθυνθεί σε δικηγόρο για τη συμπεριφορά του αυτή, ο καθ’ ου άρχισε να στέλνει e-mail και στη δικηγόρο της αιτούσας. Μεταξύ άλλων, η παρενοχλητική συμπεριφορά του κλιμακώθηκε όταν τηλεφώνησε σε συμφοιτητή της αιτούσας για να μάθει αν διατηρεί δεσμό με την ίδια, κάτι που τελικώς ώθησε την τελευταία να ασκήσει μήνυση στο ΑΤ Ομόνοιας.
Για τους παραπάνω λόγους, πιθανολογήθηκε ότι ο καθ’ ου με τις ανωτέρω συμπεριφορές του προσέβαλε διαρκώς, παράνομα το δικαίωμα της προσωπικότητας της αιτούσας, κατά τις εκφάνσεις της τιμής, της αξιοπρέπειας και της ιδιωτικής ζωής της και για το λόγο αυτό κρίθηκε ότι πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα ασφαλιστικά μέτρα σε βάρος του καθ’ ου για την προστασία της προσωπικότητας της αιτούσας.
Κατόπιν τούτων, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι, πρέπει ο καθ’ ου να παραλείπει στο μέλλον κάθε πράξη προσβλητική της προσωπικότητας της αιτούσας κατά τις εκφάνσεις της τιμής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιωτικής ζωής της, απαγορεύοντας ταυτόχρονα στον ίδιο να προσεγγίζει την αιτούσα σε απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων, καθώς και να επικοινωνεί μαζί της με οποιονδήποτε τρόπο. Τέλος, απειλήθηκε σε βάρος του χρηματική ποινή 500 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός μήνα για κάθε παράβαση της ανωτέρω υποχρέωσης και απαγόρευσης.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΜΠρΑθ 1414/2024 (Ασφ)