To βούλευμα εξετάζει έφεση του κατηγορουμένου για τις πράξεις της υπεξαίρεσης και της απόπειρας παράνομης εξαγωγής μνημείων, τελεσθείσες κατά συναυτουργία και κατ΄ επάγγελμα.
Ο πρώτος λόγος εφέσεως αφορούσε την απόλυτη ακυρότητα της προδικασίας, λόγω άγνοιας της ελληνικής γλώσσας από τον εκκαλούντα και μη επίδοση εγγράφων σε γλώσσα που κατανοεί. Ωστόσο, δεν προέκυψε παραβίαση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, καθώς ήταν παρών διερμηνέας, γνώστης τόσο της ελληνικής όσο και της αραβικής γλώσσας.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης στηρίχθηκε στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ως προς τη συρροή μεταξύ της υπεξαίρεσης μνημείων και της παράνομης εξαγωγής πολιτιστικών αγαθών. Το Συμβούλιο έκανε δεκτή την εισαγγελική πρόταση κρίνοντας ότι οι διατάξεις αυτές τελούν σε σχέση φαινομένης συρροής καθώς η απόπειρα εξαγωγής συνιστά ειδική έκφανση της παράνομης ιδιοποίησης του αρχαίου. Ειδικότερα το Συμβούλιο Εφετών έκρινε ότι η πράξη της παράνομης εξαγωγής πολιτιστικών αγαθών συνίσταται στην έλλειψη της σχετικής αδείας που προβλέπεται στο άρθρο 34 του Νόμου 4858/2021 σχετικά με τις προϋποθέσεις εξαγωγής πολιτιστικών αγαθών. Πράξεις όπως η εκποίηση, η πώληση, η ανάλωση του πράγματος συνιστούν, κατά το δικαστήριο, εξωτερίκευση της βούλησης του δράστη για την παράνομη ιδιοποίηση του πράγματος και την αμφισβήτηση της κυριότητας του Δημοσίου όμοια δε εξωτερίκευση της βούλησης του δράστη συνιστά και η πράξη, της εξαγωγής ή απόπειρας εξαγωγής μνημείων, αφού για την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 63 παρ. 1 του Νόμου 4858/2021 προϋποτίθεται να έχει ο δράστης υπό την κατοχή του, ήτοι υπό την ακώλυτη, αδιάλειπτη και ανελλιπή φυσική του εξουσίαση, τα αρχαία αντικείμενα και παρά τη σχετική νόμιμή του υποχρέωση να επιχειρεί να τα εξαγάγει από την ημεδαπή στην αλλοδαπή άνευ αδείας.
Κατά συνέπεια, οι ανωτέρω διατάξεις τελούν μεταξύ τους σε σχέση αμοιβαίου αποκλεισμού με εφαρμοστέα αυτήν του άρθρου 54 του Νόμου 4858/2021 για την υπεξαίρεση μνημείων, καθόσον η απόπειρα εξαγωγής μνημείων τελείται στην περίπτωση εκείνη που ο δράστης επιχειρεί να εξαγάγει αρχαία μνημεία παραβαίνοντας την ως άνω αναφερόμενη διάταξη του άρθρου 34 του ως άνω Ειδικού Ποινικού Νόμου με εξωτερίκευση της βούλησής του να ιδιοποιηθεί παρανόμως τα συγκεκριμένα αρχαία αντικείμενα. Τελικώς ο κατηγορούμενος και, κατ’ εφαρμογήν του επεκτατικού αποτελέσματος της έφεσης, ο συγκατηγορούμενός του, παραπέμφθηκαν μόνο για την πράξη της υπεξαίρεσης μνημείων.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣυμβΕφΚερκ 26/2024