Το συμφέρον του τέκνου είναι μια αόριστη νομική έννοια, η οποία κατοχυρώνεται μέσα από εθνικούς και υπερεθνικούς κανόνες δικαίου. Τι είδους ωστόσο στοιχεία λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο για την κρίση περί συνεπιμέλειας του ανήλικου τέκνου, όταν μάλιστα έχουν προηγηθεί διόλου αμελητέες δικαστικές διαμάχες;
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών σε εξαιρετικά πρόσφατη απόφαση ασφαλιστικών μέτρων έκρινε ότι το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου, το οποίο προάγεται από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, επιβάλλει παρά τις προστριβές αυτών την από κοινού άσκηση της επιμέλειας του τέκνου και την εφαρμογή του συστήματος της εναλλασσόμενης κατοικίας (ΜΠρΑθ 3827/2023).
Το δικαστήριο επεσήμανε ότι, η αδυναμία των γονέων να συνεννοηθούν δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη, ώστε να μην ακολουθηθεί ο κανόνας της από κοινού άσκησης της επιμέλειας από τους διαδίκους. Εξ άλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1511 ΑΚ μετά από την τροποποίηση του από Ν 4800/2021 η πρόθεση κάθε γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου αναδεικνύεται μεν σε μια από τις παραμέτρους που λαμβάνει υπόψιν του Δικαστήριο για την δικαστική κρίση περί του τρόπου άσκησης της επιμέλειας, πλην, όμως, το ανωτέρω κριτήριο δεν πρέπει να αποτελεί το καθοριστικό στοιχείο που θα ληφθεί υπόψιν από το Δικαστήριο προκειμένου να διαμορφώσει την πεποίθηση του σχετικώς με το πώς εξυπηρετείται καλύτερα ή έννοια του βέλτιστου συμφέροντος των τέκνων. Μάλιστα, κρίνεται ότι οι διαφωνίες των γονέων θα πρέπει να υποχωρήσουν έναντι της έννοιας του βέλτιστου συμφέροντος των ανήλικων τέκνων τους και όχι το βέλτιστο συμφέρον των τέκνων να καμφθεί από τις προσωπικές διενέξεις των διαδίκων και να υποταχθεί σε αυτές, καθώς οι σχέσεις των διαδίκων ως παράμετρος είναι κριτήριο γονεοκεντρικό και όχι με γνώμονα τα ανήλικα τέκνα.
Έτσι λοιπόν το δικαστήριο, αξιοποιώντας και τα πορίσματα της αποδεικτικής διαδικασίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αν και η επικοινωνία των διαδίκων είναι προβληματική, δεδομένου ότι αδυνατούν να συνεννοηθούν για τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας που αφορούν στην ανατροφή του τέκνου τους, οι αντιδικίες αυτών δεν έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κάθε επαφή μεταξύ τους να έχει καταστεί πλήρως αδύνατη. Τούτων δοθέντων, το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου στην προκειμένη περίπτωση εξυπηρετείται διά της ισόχρονης παρουσίας και των δυο γονέων στη ζωή του και επομένως οι γονείς του τέκνου πρέπει να εστιάσουν μόνο στο συμφέρον αυτού, παραμερίζοντας τις, οποιεσδήποτε, αντιπαραθέσεις.
Δείτε τη σχετική Έκδοση: Συνεπιμέλεια και βέλτιστο συμφέρον του τέκνου
Δείτε το σχετικό Σεμινάριο: Συνεπιμέλεια και συμφέρον του τέκνου