Στην προκείμενη περίπτωση οι ενάγοντες, ο πρώτος εξ αυτών ενεργώντας και για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου του, ισχυρίστηκαν ότι υπέστησαν σοβαρό τροχαίο ατύχημα λόγω της πτώσης μεταλλικής γέφυρας σήμανσης. Η γέφυρα αποκολλήθηκε και έπεσε στο όχημά τους, προκαλώντας τον θάνατο της συζύγου και μητέρας των εναγόντων, τον τραυματισμό του πρώτου ενάγοντα και τον ελαφρύ τραυματισμό του ανήλικου τέκνου.
Ειδικότερα, ενώ το όχημα διένυε την Εθνική Οδό, στο επίμαχο σημείο υπήρχε υπερκείμενη, σε όλο το πλάτος της και κάθετα του άξονά της (της Εθνικής Οδού) μεταλλική γέφυρα (αερογέφυρα) με δύο πληροφοριακές πινακίδες προειδοποίησης κατεύθυνσης, έχουσα οριζόντιο μέτωπο 13,30 μέτρα, αυτή (αερογέφυρα), υπό συνθήκες πνεόντων ανέμων 6-7 μποφόρ, αποκολλήθηκε από τις τσιμεντένιες βάσεις, στις οποίες εδράζετο, ανατράπηκε και επέσε στο διερχόμενο εκείνη τη χρονική στιγμή αυτοκίνητο του πρώτου ενάγοντος, το οποίο καταπλάκωσε και συνέθλιψε, παραμορφώνοντας τις μεταλλικές του επιφάνειες και ιδίως το εμπρόσθιο τμήμα του άνω μέρους της καμπίνας των επιβατών, λαμβανομένου υπόψη και του ότι το βάρος της (μεταλλικής γέφυρας) ήταν 1.420 κιλά.
Οι ενάγοντες αιτήθηκαν αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας από την καταστροφή του οχήματος, για τα έξοδα κηδείας της συζύγου και μητέρας, για την απώλεια της συνεισφοράς της αποβιωσάσης συζύγου στις οικογενειακές δαπάνες, για τη στέρηση των υπηρεσιών της αποβιωσάσης συζύγου, καθώς και χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη και ψυχική οδύνη.
Το Πρωτοδικείο έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, αναγνωρίζοντας την υποχρέωση της εναγόμενης εταιρείας να καταβάλει αποζημιώσεις στους ενάγοντες. Απέρριψε αιτήματα που αφορούσαν μελλοντικές ζημίες ως προώρως ασκηθέντα και αόριστα.
Οι ενάγοντες στη συνέχεια άσκησαν έφεση υποστηρίζοντας ότι η πρωτοβάθμια απόφαση εσφαλμένα απέρριψε μέρος της αγωγής τους. Η εναγόμενη εταιρεία άσκησε επίσης έφεση, ζητώντας τη μείωση των ποσών που επιδικάστηκαν.
Το Εφετείο έκρινε ότι το αίτημα για αποζημίωση μελλοντικών ζημιών είναι απορριπτέο ως πρόωρο διότι οι μελλοντικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες δεν είναι προβλέψιμες. Επιπλέον, η αποζημίωση για την απώλεια συνεισφοράς της θανούσας συζύγου πρέπει να επιδικαστεί σε μηνιαίες δόσεις, καθώς δεν τεκμηριώθηκε επαρκώς η ανάγκη για εφάπαξ καταβολή, ενώ η προσκόμιση δημοσιευμάτων για τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά την κρίση δεν επαρκεί για τη μείωση της επιδικασθείσας αποζημίωσης.
Επομένως, η έφεση των εναγόντων απορρίφθηκε κατά το μέρος που αφορά την αποζημίωση για μελλοντικές ζημίες, ενώ η έφεση της εναγόμενης εταιρείας απορρίφθηκε ως αβάσιμη και επικυρώθηκε η πρωτοβάθμια απόφαση ως προς τα επιδικασθέντα ποσά αποζημίωσης και την απόρριψη των μελλοντικών αξιώσεων.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΜΕφΑθ 552/2024