Η υπόθεση αφορά το αν η υποχρεωτική υπαγωγή υπαλλήλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο βελγικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης λόγω άσκησης δευτερεύουσας επαγγελματικής δραστηριότητας διδασκαλίας στο εν λόγω κράτος μέλος παραβιάζει την ενωσιακή νομοθεσία. Το Δικαστήριο έκρινε ότι το άρθρο 14 του Πρωτοκόλλου (αριθ. 7) περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αρχή εφαρμογής ενός και μόνου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, όπως προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΚ) 883/2004, και η αρχή της καλόπιστης συνεργασίας που διακηρύσσεται στο άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία που επιβάλει σε υπάλληλο της Ένωσης να εγγραφεί στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης κράτους μέλους.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι μια τέτοια ρύθμιση θα ενείχε τον κίνδυνο να διασαλευθεί η ίση μεταχείριση μεταξύ των υπαλλήλων της Ένωσης και, ως εκ τούτου, να αποθαρρύνει την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας εντός θεσμικού οργάνου της Ένωσης, δεδομένου ότι ορισμένοι υπάλληλοι θα ήταν υποχρεωμένοι να συμβάλλουν όχι μόνο στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, αλλά και στο εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-195/23