Η υπόθεση αφορά στην ασφαλιστική αποζημίωση δυνάμει πολυασφαλιστηρίου συμβολαίου με ρήτρες μεταφορών «C» του Ινστιτούτου Ασφαλιστών Λονδίνου 1-1-82 για ζημιές που προκλήθηκαν σε φορτίο βάμβακος κατά τη μεταφορά του.
Ο ενάγων, επαγγελματίας αυτοκινητιστής, είχε συνάψει ασφαλιστική σύμβαση με την εναγόμενη εταιρία, για κάλυψη της ζημίας σε μεταφερόμενο φορτίο υπό την προϋπόθεση επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου. Κατά τη διάρκεια μεταφοράς βάμβακος, προκλήθηκε πυρκαγιά η αιτία της οποίας αποδόθηκε στην αυτανάφλεξη του βαμβακιού, χωρίς να σχετίζεται με δυσλειτουργία του οχήματος, περίπτωση κατά την οποία η ασφαλιστική εταιρεία θα υποχρεούτο σε αποζημίωση.
Ενώ, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η ασφαλιστική εταιρία οφείλει να τον αποζημιώσει, το εφετείο, λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και τις ρήτρες της ασφαλιστικής σύμβασης, αποφάσισε ότι η ζημία στο φορτίο δεν σχετιζόταν με κίνδυνο που καλυπτόταν από την ασφαλιστική σύμβαση και έτσι, η αγωγή του ενάγοντος απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΠρΑθ 3177/2023