Στην υπόθεση αυτή, οι αιτούντες ζήτησαν την ακύρωση της απόφασης κύρωσης του δασικού χάρτη της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας, καθόσον χαρακτηρίστηκε ως δασική η ιδιοκτησία τους στην περιοχή “ΠΛΑΚΑ ΔΗΛΕΣΙ”. Οι αιτούντες ισχυρίστηκαν ότι η επίμαχη έκταση δεν έχει δασικό χαρακτήρα και ότι η απόφαση είναι πλημμελώς αιτιολογημένη. Ωστόσο, δεν είχαν ασκήσει αντιρρήσεις κατά του αναρτηθέντος δασικού χάρτη, με αποτέλεσμα το δικαστήριο να απορρίψει τους ισχυρισμούς τους ως απαράδεκτους, καθώς τέτοιοι λόγοι δεν μπορούν να προβληθούν για πρώτη φορά με την αίτηση ακυρώσεως χωρίς να έχουν εξεταστεί από την αρμόδια επιτροπή κατά τη διαδικασία εξέτασης των αντιρρήσεων. Σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, με την πρόβλεψη περί του απαραδέκτου προβολής των ως άνω ισχυρισμών δεν καταλείπεται κενό δικαστικής προστασίας, διότι η αιτιολογία της τυχόν απορρίψεως των σχετικών λόγων από την οικεία Επιτροπή, εφόσον είχαν ασκηθεί οι προβλεπόμενες αντιρρήσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει περιεχόμενο παραδεκτού λόγου ακυρώσεως, εξεταστέου κατ’ ουσίαν.
Επιπλέον, οι αιτούντες προέβαλαν λόγο ακύρωσης βάσει της αρχής της ισότητας, υποστηρίζοντας ότι όμορα ακίνητα έχουν δομηθεί και δεν χαρακτηρίστηκαν ως δασικά. Το δικαστήριο απέρριψε και αυτόν τον ισχυρισμό, διότι η κρίση περί του δασικού χαρακτήρα κάθε ακινήτου είναι αυτοτελής και η αρχή της ισότητας δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις παρανόμων ενεργειών ή παραλείψεων.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 757/2024