Η υπόθεση αφορά τη φορολόγηση ημεδαπής ανώνυμης εταιρείας και τη δυνατότητα έκπτωσης του καταβληθέντος στην αλλοδαπή φόρου εισοδήματος. Οι ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημά τους, ήτοι για εκείνο που προκύπτει τόσο στην ημεδαπή όσο και στην αλλοδαπή. Στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται μεταξύ του κράτους της έδρας και του κράτους κτήσης του εισοδήματος σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας, εφαρμόζεται η μέθοδος της συνήθους πίστωσης του φόρου αλλοδαπής, σύμφωνα με την οποία, το εισόδημα που προκύπτει στην αλλοδαπή συνυπολογίζεται για την εξεύρεση του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος, επί του τελευταίου αυτού εισοδήματος καθορίζεται ο αναλογών συνολικός φόρος και παραχωρείται έκπτωση για τον φόρο που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή. Με το άρθρο 109 παρ. 4 περ. α΄ και β΄ του Κ.Φ.Ε. καθορίζονται, περαιτέρω, και άλλες κατηγορίες εκπεστέων φόρων, ήτοι ο φόρος που προκαταβλήθηκε ή παρακρατήθηκε κατά τις γενικές διατάξεις, καθώς και ο φόρος που παρακρατήθηκε για εισοδήματα φορολογηθέντα κατ’ ειδικό τρόπο με εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης. Σε περίπτωση που κατά την εκκαθάριση του οφειλόμενου φόρου, μετά την αφαίρεση των φόρων των περιπτώσεων α΄ και β΄ από τον αναλογούντα φόρο, δεν απομένει χρεωστικό υπόλοιπο, δεν χωρεί περαιτέρω αφαίρεση από αυτούς του συνόλου ή μέρους του φόρου αλλοδαπής. Η αποφυγή της διπλής φορολόγησης του εισοδήματος της αλλοδαπής με τη μέθοδο της συνήθους πίστωσης του φόρου αλλοδαπής δεν επιτάσσει την κατά προτεραιότητα αφαίρεση του φόρου αλλοδαπής. Περαιτέρω, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, σε αντίθεση με τον φόρο που προκαταβλήθηκε για την οικεία χρήση, ο οποίος εκπίπτει από τον αναλογούντα στο φορολογούμενο εισόδημα συνολικό φόρο των νομικών προσώπων, ο προκαταβλητέος για την επόμενη χρήση φόρος δεν εκπίπτει, αλλά αντιθέτως προστίθεται στον προς βεβαίωση φόρο εισοδήματος του οικονομικού έτους για το οποίο εκδίδεται η πράξη προσδιορισμού του φόρου. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, συνεπαγόμενη την εν μέρει ή εν όλω έκπτωση του φόρου αυτού κατά τη χρήση που επιβάλλεται, θα ισοδυναμούσε με πλήρη ανατροπή του καθιερωθέντος από τη φορολογική νομοθεσία συστήματος προκαταβολής φόρου. Για τον λόγο αυτό κατά συνέπεια, δεν επιτρέπεται ο συμψηφισμός του προκαταβλητέου για το επόμενο οικονομικό έτος φόρου εισοδήματος με τυχόν προκύπτον κατά την οικεία χρήση πιστωτικό υπόλοιπο φόρου, μη εξαιρουμένου και του πιστωτικού υπολοίπου που προκύπτει από φόρο που καταβάλλεται ή παρακρατείται επί κτηθέντων στην αλλοδαπή εισοδημάτων των νομικών προσώπων.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 52/2024