Στην απόφαση αυτή, το Συμβούλιο της Επικρατείας εξετάζει έφεση κατά απόφασης με την οποία ακυρώθηκε οικοδομική άδεια, βάσει της οποίας είχε επιτραπεί η ανέγερση οικοδομής στην εκτός σχεδίου περιοχή Αγίου Ανδρέα Αφάντου Ρόδου, σε ακίνητο το οποίο δεν έχει πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο. Το δικαστήριο επισημαίνει ότι, όπως έχει κριθεί, υπάρχει θεμελιώδης, από πλευράς δυνατότητας δομήσεως, διαφοροποίηση μεταξύ των περιοχών των αναπτυσσομένων με βάση οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο, οι οποίες προορίζονται για δόμηση, και των εκτός σχεδίου περιοχών, στις οποίες η δόμηση μόνο κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, δυνάμενη και να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει ή να επιτρέπεται υπό ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους και περιορισμούς, προσαρμοσμένους στην ιδιαίτερη φύση κάθε περιοχής. Οι όροι αυτοί δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι, δηλαδή να καθιστούν ευχερέστερη τη δόμηση, σε σχέση προς τους ισχύοντες για τις εντός σχεδίου περιοχές. Βασική προϋπόθεση οικοδομισιμότητας για τα εκτός σχεδίου ακίνητα είναι η ύπαρξη προσώπου σε κοινόχρηστο χώρο που υφίσταται νομίμως. Η προϋπόθεση αυτή ισχύει και για τα κατά παρέκκλιση άρτια οικόπεδα, αλλά και για τα οικόπεδα εντός ζώνης οικισμού, διότι η ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια οικισμού είναι έκταση εκτός σχεδίου πόλης. Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, και τα εντός σχεδίου ή τα εξομοιούμενα με αυτά εντός οικισμού ακίνητα, απαιτείται να έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο προκειμένου να είναι οικοδομήσιμα. Το δικαστήριο απέρριψε ισχυρισμούς των ιδιοκτητών περί παραβίασης των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, αναλογικότητας, ισότητας και συνταγματικής προστασίας του δικαιώματος ιδιοκτησίας, επισημαίνοντας ότι ο επίμαχος κανόνας έπρεπε να είναι γνωστός στις πολεοδομικές αρχές, οι οποίες οφείλουν να ακολουθούν τη νομολογία των αρμοδίων δικαστηρίων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και ειδικώς κατά την έκδοση των οικοδομικών αδειών.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 350/2024