Με την απόφαση αυτή το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε επί του νομικού ζητήματος κατά πόσον οι δαπάνες του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. για την προμήθεια φαρμάκων που στη συνέχεια διατίθενται μέσω των φαρμακείων του σε ασφαλισμένους του υπόκεινται στην κράτηση 3% υπέρ Μ.Τ.Π.Υ. Το άρθρο 22 παρ. Α’ του π.δ. 422/1981 επιβάλλει κράτηση υπέρ του Μ.Τ.Π.Υ. στις συμβάσεις εκτέλεσης δημόσιου έργου, προμήθειας αγαθών ή παροχής υπηρεσιών, που συνάπτονται από το Δημόσιο ή τα ν.π.δ.δ., όταν η σχετική δαπάνη βαρύνει τον προϋπολογισμό τους ή καλύπτεται από κρατική επιχορήγηση. Εξαιρούνται οι δαπάνες φαρμακευτικής περίθαλψης που βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό ή τους προϋπολογισμούς των ν.π.δ.δ. Το άρθρο 23 του π.δ. 422/1981 προβλέπει απαλλαγές από την κράτηση 3% υπέρ του Μ.Τ.Π.Υ., συμπεριλαμβανομένων των δαπανών φαρμακευτικής περίθαλψης. Ωστόσο, οι απαλλαγές αυτές αναφέρονται μόνο στις δαπάνες που αφορούν στην άμεση παροχή φαρμακευτικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους από συμβεβλημένα φαρμακεία και όχι στην προμήθεια φαρμάκων από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. για εφοδιασμό των φαρμακείων του. Συνεπώς, το Δικαστήριο έκρινε ότι η κράτηση 3% υπέρ του Μ.Τ.Π.Υ. στις προμήθειες φαρμάκων από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν υπάγεται στην απαλλακτική διάταξη της περ. θ’ του άρθρου 23 του π.δ. 422/1981. Περαιτέρω, σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου, η επιβολή αυτής της κράτησης δεν παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας, καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες και τα φαρμακεία που παρέχουν άμεσα φαρμακευτική περίθαλψη δεν βρίσκονται υπό τις ίδιες συνθήκες και συνεπώς η διαφορετική μεταχείριση είναι δικαιολογημένη.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 703/2024