Η παρούσα απόφαση αφορά την αγωγή ενός δημοτικού υπαλλήλου, ο οποίος διεκδικεί αποζημίωση για ηθική βλάβη από τον εργοδότη του, λόγω συστηματικής παρενόχλησης (“mobbing”) που υπέστη από συνάδελφό του στο χώρο εργασίας. Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο εργοδότης δεν τον προστάτευσε από την επιθετική και εξευτελιστική συμπεριφορά του συναδέλφου του, παρά τις επανειλημμένες ενημερώσεις και εξώδικες δηλώσεις που είχε υποβάλει προς τον εργοδότη, ζητώντας προστασία και λήψη μέτρων.
Ο ενάγων αποφάσισε να παραιτηθεί και να διεκδικήσει χρηματική αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη, επικαλούμενος την παράβαση της υποχρέωσης πρόνοιας που βαρύνει τον εργοδότη, ήτοι την αδυναμία του να παράσχει στον εργαζόμενο ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας.
Το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εναγόμενος Δήμος ενήργησε αναλόγως με τις υποχρεώσεις του, λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα για τη διερεύνηση των καταγγελλόμενων περιστατικών και προσπαθώντας να διασφαλίσει την ψυχική ηρεμία του ενάγοντος. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποίησε ενόρκες διοικητικές εξετάσεις, επέβαλε πειθαρχικές κυρώσεις στους εμπλεκόμενους υπαλλήλους, και άλλαξε τις βάρδιες ώστε να μην έρχονται σε επαφή οι δυο υπάλληλοι.
Ως εκ τούτου, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υφίσταται ηθική βλάβη που να απορρέει από παράβαση της υπόχρεωσης πρόνοιας του εργοδότη και κατά συνέπεια απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΠρΑθ 78/2024