Κοπέλα, ηλικίας 14 ετών, διακινήθηκε το 2003 από τη Νιγηρία στην Ισπανία, πέφτοντας θύμα εμπορίας σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Αφού παρέμεινε υπό τον έλεγχο των διακινητών της μέχρι το 2007, κατάφερε τελικώς να διαφύγει, υποβάλλοντας το 2011 καταγγελία στις ισπανικές αρχές, με την υποστήριξη μιας ΜΚΟ, για τα όσα της συνέβησαν.
Η υπόθεση έφτασε μέχρι το Δικαστήριο του Στρασβούργου, καθότι, όπως αποδείχθηκε, οι ισπανικές αρχές δεν αντιμετώπισαν με τη δέουσα σοβαρότητα το ζήτημα της διακίνησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, δεδομένου ότι τα δύο πρώτα έτη η έρευνα παρουσίασε αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, ενώ και οι αιτιολογίες για την απόρριψη της υπόθεσης ήταν ιδιαιτέρως προβληματικές. Όλα αυτά οδήγησαν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στην ομόφωνη καταδίκη της Ισπανίας, χθες Πέμπτη 10 Οκτωβρίου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Η κοπέλα, μόλις 14 ετών, διακινήθηκε από τη Νιγηρία στην Ισπανία το 2003 από οικογενειακό γνωστό της, αφού της είχε προταθεί να εργαστεί στην Ισπανία με αντάλλαγμα 70.000 ευρώ, χωρίς όμως να της διευκρινιστεί η φύση της εργασίας. Μετά το ταξίδι της στην Ισπανία μέσω Παρισιού με πλαστό διαβατήριο ενηλίκων, έπεσε θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, υπό τον έλεγχο του οικογενειακού γνωστού της. Κατάφερε να διαφύγει το 2007.
Το 2011, αφού έλαβε βοήθεια από μία μη κυβερνητική οργάνωση, κατέθεσε στις ισπανικές αρχές καταγγελία για εμπορία ανθρώπων. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι είχε εξαναγκαστεί να εργαστεί ως ιερόδουλη στην Ισπανία από το 2003 έως το 2007, υπό τον έλεγχο δύο ατόμων. Οι ισπανικές αρχές ξεκίνησαν έρευνα, αλλά οι ανακρίσεις καθυστέρησαν σημαντικά, με βασικές μαρτυρίες να λαμβάνονται μόλις το 2013, ενώ το 2014, μετά από έφεση του εισαγγελέα, η αστυνομία ανέκρινε τους φερόμενους διακινητές. Η υπόθεσή της δεν είχε κάποια τύχη στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Η απόφαση του ΕΔΔΑ
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι οι ισπανικές αρχές, αν και άνοιξαν επίσημη έρευνα το 2011, δεν «έτρεξαν» την υπόθεση με ουσιαστικό τρόπο τα πρώτα δύο χρόνια. Οι καθυστερήσεις και οι παραλείψεις στη διερεύνηση της υπόθεσης, όπως η αδυναμία ταυτοποίησης των φερόμενων δραστών και η μη διερεύνηση βασικών αποδεικτικών στοιχείων, κρίθηκαν από το Δικαστήριο ως κατάφωρη αδιαφορία για τα δικαιώματα της κοπέλας. Οι καταθέσεις των ιδιοκτητών του κλαμπ, όπου η ίδια εργαζόταν, δόθηκαν μόλις το 2013, ενώ οι αρχές δεν έδειξαν περαιτέρω ενδιαφέρον για τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Όταν υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα, τότε οι συνέπειες για τα θύματα είναι καταστροφικές, τονίζει το ΕΔΔΑ
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισπανικές αρχές δεν αντιμετώπισαν με την απαιτούμενη σοβαρότητα την υπόθεση, παραβιάζοντας το άρθρο 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, που κατοχυρώνει την απαγόρευση της δουλείας και της καταναγκαστικής εργασίας.
Καταδικάζοντας την Ισπανία, επιδίκασε στην προσφεύγουσα το ποσό των 27.000 ευρώ, τόσο για την ηθική βλάβη που υπέστη, όσο και για τα δικαστικά έξοδα που ανέλαβε.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΕΔΔΑ προσφ. 22512/21, απόφ. της 10.10.2024