Ιδιωτική έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι είναι η διαφορά που γεννάται από την άρνηση της Διοίκησης να καταβάλει σε εκμισθωτές την προβλεπόμενη οικονομική στήριξη λόγω μη είσπραξης μισθωμάτων κατ’ επιταγή του νόμου, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης των συνεπειών του κορωνοϊού COVID-19. Οι αιτούσες, συγκύριες ακινήτου στη Σαντορίνη, άσκησαν αίτηση ακυρώσεως κατά της άρνησης της ΑΑΔΕ να τις εντάξει στις ρυθμίσεις του άρθρου 13 παρ. 2 του ν. 4690/2020, που θεσπίστηκαν για την οικονομική στήριξη των εκμισθωτών ακινήτων που υπέστησαν περιουσιακή ζημία λόγω της μείωσης ή της μη είσπραξης μισθωμάτων κατά την πανδημία COVID-19. Σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου (με αντίθετη μειοψηφία), οι σχετικές με την καταβολή των χρηματικών αυτών παροχών προς τους δικαιούχους πράξεις (ή παραλείψεις) των αρμοδίων αρχών, ως αποσκοπούσες στη μερική εκπλήρωση των συμβατικών απαιτήσεων των εκμισθωτών καθ’ υποκατάσταση των αρχικών οφειλετών, δεν είναι πράξεις άσκησης δημόσιας εξουσίας ούτε επιχειρούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, η δε σχετική υποχρέωση του Δημοσίου, ως αναλαβόντος την ευθύνη του μισθωτή, εντάσσεται στον ενοχικό δεσμό της σύμβασης μίσθωσης, από τον οποίο αντλεί και τη φύση της. Συνεπώς, το δικαστήριο αποφάσισε ότι η διαφορά αυτή είναι ιδιωτικής φύσεως και υπάγεται στα πολιτικά δικαστήρια, απορρίπτοντας την αίτηση ως απαράδεκτη.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 626/2024