Στην υπόθεση αυτή, το δικαστήριο εξέτασε τις προϋποθέσεις χορήγησης σύνταξης ανασφάλιστου υπερήλικα και ερμήνευσε συγκεκριμένα την προϋπόθεση περί “μη λήψης σύνταξης ή μη ύπαρξης δικαιώματος σε χορήγηση σύνταξης”. Η νομοθεσία (ν. 1296/1982 και ν. 4093/2012) προβλέπει τη χορήγηση προνοιακής παροχής σε υπερήλικες χωρίς επαρκείς πόρους. Η παροχή αυτή χορηγείται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες έγιναν αυστηρότερες με το ν. 4093/2012 λόγω οικονομικής κρίσης. Το κρίσιμο ζήτημα αφορά τη μη λήψη ή τη μη ύπαρξη δικαιώματος σύνταξης από άλλον φορέα κοινωνικής ασφάλισης. Σύμφωνα με την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενόψει και του επιδιωκόμενου με τη θέσπιση της εν λόγω προνοιακής παροχής σκοπού, η ως άνω προϋπόθεση “δεν λαμβάνουν ή δεν δικαιούνται” οι ίδιοι σύνταξη από οποιονδήποτε Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης συντρέχει, μεταξύ άλλων, και όταν οι ενδιαφερόμενοι είναι πρόσωπα ασφαλισμένα σε φορέα κοινωνικής ασφάλισης που δεν μπορούν να λάβουν σύνταξη από τον φορέα αυτόν λόγω του ότι έχουν οφειλές από ασφαλιστικές εισφορές προς τον ασφαλιστικό αυτόν φορέα, οι οποίες υπερβαίνουν το εκάστοτε οριζόμενο από τον νόμο κατώτατο όριο οφειλών που συμψηφίζονται ή παρακρατούνται από τη σύνταξη και τις οποίες αδυνατούν να εξοφλήσουν.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 593/2024