Στην υπόθεση προσβάλλεται πρόσκληση υποβολής προσφορών από το ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση γεωτεμαχίου, στο οποίο περιλαμβάνεται ρέμα. Το δικαστήριο εξετάζει θέματα που αφορούν τόσο τη νομιμότητα της πράξης, όσο και τη δικαιοδοσία του. Ως προς τη φύση της πράξης, καταλήγει (με αντίθετη μειοψηφία) ότι αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, εφόσον στο προς μεταβίβαση ακίνητο περιλαμβάνεται κοινόχρηστο πράγμα και δη ρέμα. Σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, η μεταβίβαση της κυριότητας του επίμαχου γεωτεμαχίου από το Ελληνικό Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ δεν μετέβαλε τον χαρακτήρα του ρέματος ως κοινοχρήστου πράγματος, δεδομένου ότι το ρέμα έχει κοινόχρηστο χαρακτήρα από τη φύση του και όχι δυνάμει διοικητικής πράξης χαρακτηρισμού του ως τέτοιου. Περαιτέρω, επισημαίνει ότι η εκδοθείσα στη συνέχεια απόφαση ανακήρυξης πλειοδότη λογίζεται ως συμπροσβαλλόμενη με την πρόσκληση και όχι ως μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη, διότι δεν είναι νοητή η ενσωμάτωση κανονιστικής πράξης σε ατομική ως εκ της διαφορετικής φύσης τους. Το δικαστήριο καταλήγει στην κρίση ότι το ΤΑΙΠΕΔ παρανόμως επιχειρεί την μεταβίβαση του συνόλου του επίμαχου ακινήτου, υπολαμβάνοντας ότι πρόκειται για πρώην δημόσιο κτήμα (παλαιός αιγιαλός) που ανήκει στο σύνολό του στην ιδιωτική του περιουσία, παρά το γεγονός ότι μέρος του κτήματος αυτού περιλαμβάνει ρέμα, το οποίο είναι εκ της φύσης του πράγμα εκτός συναλλαγής (κοινόχρηστο) και συνεπώς, δεν δύναται να μεταβιβαστεί κατά κυριότητα από το ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτη. Ενόψει όμως της σπουδαιότητας των τιθέμενων ζητημάτων, παραπέμπει την υπόθεση στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΣτΕ 373/2024