H αυτόβουλη εγκατάλειψη του μισθίου από τον μισθωτή, εφόσον γίνει:
– Χωρίς νόμιμο ή συμβατικό δικαίωμα
– Πριν από τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου της μισθώσεως
– Χωρίς να έχει προηγηθεί καταγγελία εκ μέρους του μισθωτή για κάποιον νόμιμο λόγο καταγγελίας
– Χωρίς να έχουν παραδοθεί τα κλειδιά του μισθίου και να έχει συμφωνήσει ο εκμισθωτής (συνταχθέντος π.χ. πρωτοκόλλου παράδοσης – παραλαβής του μισθίου)
Συνέπεια à Δεν επιφέρει λύση της μίσθωσης.
Ο μισθωτής, έστω και αν δεν κάνει χρήση του μισθίου, υποχρεούται στην περίπτωση αυτή να καταβάλει το μίσθωμα για ολόκληρο, το μέχρι τη λήξη, υπόλοιπο χρόνο της μισθώσεως και εωσότου αυτό να εκμισθωθεί εκ νέου, αν δε εκμισθωθεί σε τρίτο με μικρότερο μίσθωμα, τη διαφορά μεταξύ του παλαιού και του νέου μισθώματος έως τη λήξη του χρόνου της μισθώσεως (ΑΠ 1072/2015, ΑΠ 1193/2013, ΑΠ 760/2000, ΑΠ 617/2000).
Το ίδιο ισχύει και εφόσον η μίσθωση ετράπη νομίμως σε μίσθωση αορίστου χρόνου υπό τους όρους της ΑΚ 611 [για τη λύση της θα έπρεπε να προηγηθεί καταγγελία από τους συμβαλλομένους ή εκούσια παράδοση του μισθίου ακινήτου από την μισθώτρια και αποδοχή της παράδοσης του από την εκμισθώτρια (ΜΠρΘηβ 1/2017)].
Συντρέχον πταίσμα (ΑΚ 300): Μπορεί να μην επιδικαστεί αποζημίωση ή να μειωθεί το ποσό της αν ο εκμισθωτής δεν φροντίζει για την άμεση επανεκμίσθωση του μισθίου (ΑΠ 787/1977 ΝοΒ 26/500, ΕφΠατρ 579/2004, ΕφΠατρ 470/2011).