Σύμφωνα με το άρθρο 946 παρ. 1 ΚΠολΔ, αν ο οφειλέτης δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή του να επιχειρήσει πράξη που δεν μπορεί να γίνει από τρίτο πρόσωπο και η επιχείρησή της εξαρτάται αποκλειστικά από τη βούληση του οφειλέτη, το δικαστήριο τον καταδικάζει να εκτελέσει την πράξη και στην περίπτωση που δεν την εκτελέσει τον καταδικάζει αυτεπαγγέλτως σε χρηματική ποινή έως πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ υπέρ του δανειστή και σε προσωπική κράτηση έως ένα έτος. Ο δικαιούχος της απαιτήσεως υπέρ της οποίας διατάχθηκε η χρηματική ποινή, αφότου η απόφαση καταστεί τελεσίδικη και είναι τίτλος εκτελεστός, δικαιούται να λάβει απόγραφο και να κοινοποιήσει βάσει αυτού επιταγή προς εκτέλεση (βλ. Π. Γέσιου-Φλατσή, Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως, τόμος ΙΙα/Ειδικό Μέρος, άρθρο 946 σελ. 53-54). Κατά την έννοια της ανωτέρω διατάξεως η επιχείρηση της αναντικατάστατης πράξης δεν δύναται να ανατρέχει σε παρελθοντικό χρόνο αλλά εννοείται ότι αφορά επιχείρηση υλικής πράξης που αφορά στον χρόνο δημοσίευσης της δικαστικής απόφασης ή σε εξακολουθητική μελλοντική πράξη. Αν ο νομοθέτης ήθελε η πράξη αυτή να ανατρέχει σε παρελθοντικό χρόνο θα το ανέφερε ρητά. Αγωγή ΑΕ που στρέφεται κατά του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου που ήδη παραιτήθηκε κατά την άσκηση της αγωγής, τυγχάνει νομικά αβάσιμη, διότι με το αίτημα αυτής ζητείται να υπογραφούν ανυπόγραφα χρηματικά εντάλματα πληρωμής που θα φέρουν ως ημερομηνία έκδοσης τα έτη 2012 και 2013, καθόσον ο εναγόμενος τότε είχε την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου του ενάγοντος νομικού προσώπου αλλά δεν την διατηρεί πλέον, ήτοι ζητείται να υποχρεωθεί ο εναγόμενος σε υλική πράξη, η οποία θα ανατρέχει σε παρελθοντικό χρόνο, το οποίο δεν προβλέπεται στη νομοθεσία, αλλά ούτε και στη διάταξη του άρθρου 946 παρ. 1 ΚΠολΔ. Σημειωτέον ότι εφόσον οι πληρωμές προς τρίτους οφειλέτες του ενάγοντος νομικού προσώπου έχουν πράγματι λάβει χώρα, πλην όμως χωρίς την τήρηση της διαδικασίας που προφανώς προαπαιτείται, ήτοι χωρίς την έκδοση των απαιτούμενών ενταλμάτων πληρωμής, με συνέπεια να καθίστανται μετέωρες οι εν λόγω πληρωμές, δυνατή θα ήταν μόνο η μεταγενέστερη έγκριση των πληρωμών αυτών, υπό την έννοια του άρθρου 238 εδ. α’ ΑΚ, από το διοικητικό συμβούλιο, που εκπροσωπεί κάθε φορά το ενάγον νομικό πρόσωπο (και όχι από τον εναγόμενο που έχει παραιτηθεί από τον Οκτώβριο του έτους 2013). (ΠΠρΠατρών 32/2019 ΤΝΠ ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ).
* Ο κ. Αθανάσιος Πολυχρονόπουλος είναι Δικηγόρος στον ΑΠ, MSc, Διδάσκων στο Φροντιστήριο της Νομικής Βιβλιοθήκης.
Δείτε τα τμήματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών εδώ