Κατά τη διάταξη του άρθρου 224 παρ. 1 του ισχύοντος, από 01-07-2019 νέου ΠΚ (Νόμος 4619/2019), η οποία είναι επιεικέστερη έναντι της αντίστοιχης του άρθρου 224 παρ. 2 του παλαιού ΠΚ, που ίσχυσε μέχρι την 30-06-2019, αφού με αυτήν απειλείται πλέον για την ψευδή κατάθεση σε βαθμό πλημμελήματος (στην οποία ενσωματώθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 224 και 225 του προϊσχύσαντος Π.Κ. για την ψευδορκία και την ψευδή ανώμοτη κατάθεση) ποινή φυλάκισης με μικρότερο ανώτατο και κατώτατο όριο [δηλαδή φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών έως τριών ετών (και χρηματική ποινή), αντί εκείνης του ενός έτους έως πέντε ετών, που προβλεπόταν προηγουμένως] και, συνεπώς, είναι αυτή εφαρμοστέα στην προκείμενη περίπτωση, έχουσα ως ακολούθως: “1. Όποιος, ενώ εξετάζεται ως διάδικος ή μάρτυρας σε δικαστήριο ή ενώπιον αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση για την κρινόμενη υπόθεση, εν γνώσει του καταθέτει ψευδή στοιχεία σχετικά με την υπόθεση αυτή ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών έως τρία έτη και χρηματική ποινή”. Ομοίως, καταργήθηκε και η διάταξη του άρθρου 227 του προϊσχύσαντος ΠΚ, που όριζε ότι: “Στις περιπτώσεις των άρθρων 224 και 226 παρ. 1 επιβάλλεται στον υπαίτιο και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ένα έως πέντε έτη”. Έτσι από τη σύγκριση των προαναφερθεισών διατάξεων, κατά την τυποποίησή τους στον παλαιό ΠΚ και στο νέο ΠΚ, και του συνόλου των προϋποθέσεων, που προβλέπονται από καθεμία από αυτές, προκύπτει, ότι οι διατάξεις του νέου ΠΚ είναι επιεικέστερες, οπότε είναι εφαρμοστέες, με βάση την αρχή της αναδρομικότητας της επιεικέστερης διάταξης από της τέλεσης της πράξης μέχρι της αμετάκλητης εκδίκασης της υπόθεσης.
Με την ΑΠ 217/2020 του Ε Τμήματος κρίθηκε σε υπόθεση ψευδορκίας μάρτυρα ότι η ένορκη βεβαίωση που προσκομίσθηκε στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και περιέχει τα ψευδή γεγονότα που κατάθεσε η μάρτυς, αν και είχε συνταχθεί χωρίς την προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου, δεν ασκεί καμία έννομη επιρροή, αφού στις δίκες περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων επιτρέπονται και αποδεικτικά μέσα, που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου. Συνεπώς ορθώς υπήρξε καταδίκη του μάρτυρα για το άρθρο 224 παρ.1 ΠΚ. Η υπόθεση που κρίθηκε αφορούσε ένορκη βεβαίωση ληφθείσα το 2014. Η κλήτευση του αντιδίκου για τη λήψη ένορκης βεβαίωσης δεν είναι απαραίτητη και μετά το ν. 4335/2015 (ΜονΠΘεσ 4459/2016, 4953/2016, ΕλλΔνη 2016.1709· 5756/2016, ΕΠολΔ 2017.276· ΜονΠΑθ 4374/2016, ΝοΒ 2017.118· 7076/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ· 4809/2017, ΝοΒ 2017.1835· ΜονΠΠατρ 381/2017, ανωτ. αριθ. 2· ΜονΠΗλ 23/2019, Αρμ 2019.564· ΜονΠΚοζ 204/2020, ΕφΑΔ 2020.361· ΕιρΡοδ 40/2016, ΧρΙΔ 2017.521 (βλ. Δ.Κράνη άρθρο 690 σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας Ερμηνεία ΚΠολΔ – Ασφαλιστικά μέτρα-Διαδικασία Εκούσιας δικαιοδοσίας-Διαιτησία 2η έκδοση 2020 σελ. 74 αρ.7)
* Ο κ. Δημήτριος Βαρελάς είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Διδάσκων στο Φροντιστήριο της Νομικής Βιβλιοθήκης.
Δείτε τα τμήματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών εδώ