Αντίθετη στην Οδηγία 98/59/ΕΚ για τις ομαδικές απολύσεις κρίθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ στην υπόθεση C-196/23 ισπανική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι η λύση των συμβάσεων εργασίας αριθμού εργαζομένων που υπερβαίνει τον προβλεπόμενο στο άρθρο 1 παρ. 1 της ως άνω Οδηγίας λόγω συνταξιοδότησης του εργοδότη δεν χαρακτηρίζεται ως «ομαδική απόλυση» και, ως εκ τούτου, δεν οδηγεί στην κατ’ άρθρο 2 της ίδιας Οδηγίας ενημέρωση και διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων.
Το αιτούν δικαστήριο (Ανώτερο Δικαστήριο της Καταλονίας) εξέθεσε ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, όπως αυτή της κύριας δίκης, οι σχετικές με τη διαδικασία διαβούλευσης διατάξεις του άρθρου 51 του ισπανικού εργατικού κώδικα δεν έχουν, κατ’ αρχήν, εφαρμογή. Διερωτήθηκε, συνεπώς, εάν ο αποκλεισμός της περίπτωσης αυτής από το πεδίο εφαρμογής της επίμαχης διαδικασίας διαβούλευσης είναι σύμφωνος προς την Οδηγία 98/59.
Το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου υπενθύμισε, κατ΄αρχάς, ότι, καίτοι η Οδηγία 98/59 δεν περιέχει ρητό ορισμό της έννοιας «απόλυση», από πάγια νομολογία του προκύπτει ότι, λαμβανομένου υπόψη του επιδιωκόμενου σκοπού της καθώς και του πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το άρθρο της 1 παρ. 1 στοιχείο αʹ, η ως άνω έννοια, αποτελούσα αυτοτελή έννοια του ενωσιακού δικαίου, ερμηνεύεται ως περιλαμβάνουσα οποιαδήποτε περίπτωση λύσεως της συμβάσεως εργασίας παρά τη βούληση του εργαζομένου.
Αναφορικά, δε, με το σκοπό των διαβουλεύσεων, το ΔΕΕ σημείωσε ότι, δεν αποσκοπούν μόνο στον περιορισμό ή την αποτροπή των ομαδικών απολύσεων, αλλά, μεταξύ άλλων, και στη διερεύνηση των δυνατοτήτων άμβλυνσης των συνεπειών αυτών των απολύσεων διά της λήψεως συνοδευτικών κοινωνικών μέτρων για την επαναπασχόληση ή τον αναπροσανατολισμό των απολυομένων εργαζομένων. Συνεπώς, οι διαβουλεύσεις αυτές εξακολουθούν να έχουν σημασία όταν οι σχεδιαζόμενες λύσεις των συμβάσεων εργασίας συνδέονται με τυχόν συνταξιοδότηση του εργοδότη.
Το Δικαστήριο της Ένωσης τόνισε, εξάλλου, ότι οι ιδιαιτερότητες της κατάστασης στην οποία ο εργοδότης είχε αποβιώσει (ίδ. συναφώς υπόθεση C‑323/08), δεν συντρέχουν στην περίπτωση κατά την οποία η λύση των συμβάσεων εργασίας επέρχεται συνεπεία της συνταξιοδότησής του.
Ειδικότερα, ο εργοδότης που σχεδιάζει τη λύση των συμβάσεων εργασίας με προοπτική τη συνταξιοδότησή του είναι, κατ’ αρχήν, σε θέση να ενεργήσει τις πράξεις στις οποίες αναφέρονται τα άρθρα 2 και 3 της Οδηγίας 98/59 και, στο πλαίσιο αυτό, να διεξαγάγει διαβουλεύσεις με σκοπό, μεταξύ άλλων, να αποφευχθούν οι λύσεις των συμβάσεων ή να μειωθεί ο αριθμός τους ή, εν πάση περιπτώσει, να αμβλυνθούν οι συνέπειές τους.
Συνακόλουθα, οποιαδήποτε εθνική ρύθμιση ή ερμηνεία αυτής με την οποία θα γινόταν δεκτό ότι η λύση συμβάσεων εργασίας συνεπεία της συνταξιοδότησης εργοδότη δεν συνιστά «απόλυση», κατά την έννοια της Οδηγίας 98/59, θα μετέβαλε το πεδίο εφαρμογής της και, επομένως, θα περιόριζε την πλήρη αποτελεσματικότητά της.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-196/23