Το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου με πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση C-367/23 έκρινε ότι εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει τη δυνατότητα αξίωσης αποζημίωσης μόνον εφόσον αποδειχθεί από τον εργαζόμενο η προκληθείσα σε αυτόν ζημία από παράβαση της υποχρέωσης του εργοδότη για ιατρική εξέταση τη νύχτα, δεν είναι ικανή να πλήξει την αποτελεσματικότητα των δικαιωμάτων που απορρέουν από την Οδηγία 2003/88/ΕΚ για την οργάνωση του χρόνου εργασίας.
Σύμφωνα με διαπίστωση του Δικαστηρίου, ελλείψει ενωσιακών διατάξεων με αντικείμενο τον καθορισμό των κανόνων που διέπουν τυχόν αποζημίωση την οποία μπορεί να αξιώσει εργαζόμενος τη νύχτα, αν ο εργοδότης του παραβεί τους εθνικούς κανόνες περί της ιατρικής εξέτασης που απαιτείται σε περίπτωση νυκτερινής εργασίας, μέσω των οποίων τίθεται σε εφαρμογή το άρθρο 9 παρ. 1 στοιχ. αʹ, της Οδηγίας 2003/88, εναπόκειται στην έννομη τάξη κάθε κράτους μέλους να καθορίσει τις λεπτομέρειες άσκησης των ενδίκων βοηθημάτων που αποσκοπούν στη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων που αντλούν οι πολίτες από τη διάταξη αυτήν και, ειδικότερα, τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ο ενδιαφερόμενος εργαζόμενος μπορεί να λάβει από τον εργοδότη του αποζημίωση λόγω της προαναφερθείσας παράβασης, υπό την επιφύλαξη της τήρησης των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας.
Το ΔΕΕ συντάχθηκε με την άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία η μη πραγματοποίηση ιατρικής επίσκεψης προτού αναλάβει νυκτερινή εργασία ο εργαζόμενος καθώς και η έλλειψη τακτικής ιατρικής παρακολούθησης κατόπιν της ανάληψης των καθηκόντων του, σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο άρθρο 9 παρ. 1 της προαναφερθείσας Οδηγίας, δεν συνεπάγεται αναπόφευκτα ούτε βλάβη για την υγεία του ενδιαφερόμενου εργαζομένου ούτε, επομένως, ζημία του η οποία να μπορεί να αποκατασταθεί. Η ενδεχόμενη επέλευση τέτοιας ζημίας εξαρτάται στην πράξη, μεταξύ άλλων, από την ατομική κατάσταση της υγείας του κάθε εργαζομένου και τη συγκεκριμένη εξέλιξή της.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-367/23