Υπέρ της προσφεύγουσας, ιδιοκτήτριας κομμωτηρίου, έκρινε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, με αφορμή την προσφυγή που αυτή άσκησε κατά του Ε.Φ.Κ.Α. Στην προσφεύγουσα είχαν επιβληθεί, με πράξεις του Διευθυντή του Β΄ Τοπικού Υποκαταστήματος Μισθωτών Αττικής-Αθηνών Βορείου Τομέα (τέως Ι.Κ.Α. Αμαρουσίου), ασφαλιστικές εισφορές ύψους 6.761,48 ευρώ, για την ασφαλιστική τακτοποίηση δεκατριών μισθωτών καθώς και πρόσθετες επιβαρύνσεις ύψους 1.999,47 ευρώ για την ίδια ως άνω αιτία.
Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι:
α) για την εφαρμογή του ειδικού συστήματος υπολογισμού των οφειλόμενων εισφορών βάσει των τεκμαρτών ημερομισθίων που καθορίζονται για ορισμένες κατηγορίες μισθωτών (όπως οι βοηθοί κομμωτών), ήτοι των δυνάμενων να αμειφθούν με κυμαινόμενες αποδοχές, απαιτείται να αποδεικνύεται κάθε φορά ότι βάσει σχετικής συμφωνίας με τον εργοδότη, ο συγκεκριμένος ασφαλισμένος πράγματι αμείβεται με κυμαινόμενες αποδοχές,
β) εν προκειμένω, ο υπολογισμός των ένδικων εισφορών που αφορούν του εργαζόμενους που περιλαμβάνονται στην ένδικη Π.Ε.Ε. επί του τεκμαρτού ημερομισθίου της κατηγορίας των βοηθών κομμωτών, στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνον στην εκδοχή ότι η συγκεκριμένη κατηγορία ασφαλισμένων αμείβεται σε κάθε περίπτωση με κυμαινόμενες αποδοχές, η οποία, ωστόσο, στερείται νόμιμης βάσης, δοθέντος ότι η εφαρμογή των σχετικών ρυθμίσεων τελεί υπό την προϋπόθεση της απόδειξης εκ μέρους του φέροντος το βάρος αποδείξεως ασφαλιστικού φορέα ότι όντως οι ανωτέρω εργαζόμενοι της προσφεύγουσας κατά την ένδικη χρονική περίοδο αμείβονταν με κυμαινόμενες αποδοχές και
γ) από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχθηκε, ούτε άλλωστε το καθ’ ου ν.π.δ.δ. επικαλέστηκε σχετική συμφωνία μεταξύ της προσφεύγουσας εργοδότριας και των ανωτέρων εργαζομένων της ότι θα αμείβονται με κυμαινόμενες αποδοχές, τουναντίον, από τα έγγραφα του φακέλου και ιδίως τις ατομικές συμβάσεις εργασίας αυτών προέκυψε ότι οι εργαζόμενοι της προσφεύγουσας αμείβονταν με τακτικές αποδοχές, ήτοι με ημερομίσθιο και ωρομίσθιο που είχε εκ των προτέρων καθοριστεί και προσδιοριζόταν κατά ποσό στα ανωτέρω στοιχεία, συνεκτιμωμένου και του μη αμφισβητηθέντος από το καθ’ ου γεγονότος ότι η προσφεύγουσα τηρούσε ως εργοδότρια προσηκόντως τα στοιχεία και εν γένει επιβαλλόμενες υποχρεώσεις για την ασφάλιση του απασχολούμενου προσωπικού
έκρινε ότι το καθ’ ου, μολονότι έφερε το σχετικό βάρος απόδειξης, εντούτοις δεν απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση της προσφεύγουσας αμείβονταν από την ίδια με κυμαινόμενες αποδοχές και έπρεπε να ασφαλίζονται βάσει τεκμαρτών αποδοχών, κατά τον κρίσιμο χρόνο.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΔΠρΑθ 2630/2024