Το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Λαμίας έκρινε σε υπόθεση διοικητικής εκτέλεσης ότι ο ανακόπτων στερείται ενεργητικής νομιμοποίησης καθότι δεν ήταν άμεσος οφειλέτης του αναγραφόμενου στην προσβαλλόμενη πράξη ποσού (ΜΔΠρΛαμ 2/2024)
Πρώτα απ’ όλα, σύμφωνα με το άρθρο 22 του Εμπορικού Νόμου, οι ομόρρυθμοι εταίροι υπόκεινται αλληλεγγύως σε όλες τις υποχρεώσεις της εταιρείας, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε εταίρος ενδέχεται να κληθεί να καταβάλει το σύνολο των οφειλών της εταιρείας. Παρόλα αυτά, όπως τόνισε το δικαστήριο, η διάταξη του άρθρου 22 του Εμπορικού Νόμου δεν δημιουργεί ίδια υποχρέωση των προσώπων που έχουν την ιδιότητα του ομόρρυθμου εταίρου προσωπικής εταιρείας για την καταβολή οφειλών της τελευταίας, αλλά απλή πρόσθετη ευθύνη αυτών προς πληρωμή της βεβαιωθείσας σε βάρος της εταιρείας οφειλής, η ευθύνη δε αυτή δεν ανάγεται στο στάδιο της βεβαίωσης του οφειλής, αλλά στο στάδιο της είσπραξής της.
Επομένως, τα ανωτέρω πρόσωπα δεν καθίστανται υποκείμενα της σχετικής (φορολογικής, ασφαλιστικής ή άλλου είδους) υποχρέωσης και δεν νομιμοποιούνται να ασκήσουν προσφυγή κατά της πράξης της αρμόδιας αρχής με την οποία προσδιορίζεται η οφειλή της εταιρείας, ενώ για την ενεργοποίηση της ευθύνης των προσώπων αυτών δεν απαιτείται να επαναληφθεί η διαδικασία προσδιορισμού και βεβαίωσης τους χρέους, με κοινοποίηση, προς τα πρόσωπα αυτά, της οικείας καταλογιστικής πράξης (φύλλου ελέγχου, πράξης επιβολής εισφορών και πρόσθετης επιβάρυνσης επ’ αυτών κλπ.), υποκείμενης σε προσφυγή, ούτε, περαιτέρω, η επ’ ονόματί τους ταμειακή βεβαίωση του οφειλόμενου ποσού, αλλά επιτρέπεται, κατ’ αρχήν, να επιδιωχθεί η αναγκαστική είσπραξη του οφειλόμενου ποσού (φόρου, εισφορών κλπ.) από τα πρόσωπα αυτά βάσει της ταμειακής βεβαίωσης που έχει εκδοθεί επ’ ονόματι της εταιρείας.
Παράλληλα, το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Λαμίας σημείωσε ότι, οι ομόρρυθμοι εταίροι δεν χάνουν το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι τα πρόσωπα αυτά, εφόσον δεν έχουν δικαίωμα να ασκήσουν προσφυγή κατά της καταλογιστικής πράξης, δύνανται, κατά τη σύμφωνη με την ανωτέρω συνταγματική διάταξη ερμηνεία των άρθρων 217 παρ. 1 και 219 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, να ασκήσουν ανακοπή κατά της ατομικής ειδοποίησης, με την οποία θεωρείται συμπροσβαλλόμενη και η εκδοθείσα σε βάρος της εταιρείας ταμειακή βεβαίωση και να προβάλουν λόγους αναγόμενους στο κατ’ ουσίαν βάσιμο της απαίτησης, εκτός εάν, κατόπιν προσφυγής της εταιρείας κατά της καταλογιστικής πράξης, έχει εκδοθεί τελεσίδικη δικαστική απόφαση, με την οποία έχει κριθεί, κατ’ ουσίαν, η νομιμότητα της καταλογιστικής πράξης. Δεδομένου, όμως, ότι οι ομόρρυθμοι εταίροι της προσωπικής εταιρείας δεν είναι τα υποκείμενα της εν λόγω υποχρέωσης και δεν τους έχει κοινοποιηθεί η πράξη καταλογισμού, την οποία, άλλωστε, δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν, αλλά είναι τρίτοι, των οποίων η ευθύνη γεννάται το πρώτον κατά το στάδιο της είσπραξης της οφειλής που βεβαιώθηκε στο όνομα της εταιρείας, τα πρόσωπα αυτά αποκτούν, κατά τον ΚΕΔΕ, την ιδιότητα του «οφειλέτη», μόνον από και με την έκδοση και κοινοποίηση προς αυτά της ατομικής ειδοποίησης που προβλέπεται στην παρ. 1 του άρθρου 4 του ΚΕΔΕ, μέσω της οποίας πληροφορούνται την ύπαρξη, το ύψος και την αιτία του χρέους τους, και τους παρέχεται η δυνατότητα είτε να αμυνθούν αποτελεσματικά, ασκώντας την ανακοπή της παρ. 1 του άρθρου 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας κατά της ατομικής ειδοποίησης, είτε να προβούν σε ρύθμιση του χρέους τους.
Επομένως, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, αναγκαία προϋπόθεση για τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των ομόρρυθμων εταίρων προσωπικής εταιρείας αποτελεί η προηγούμενη έκδοση και νόμιμη κοινοποίηση προς αυτούς της ατομικής ειδοποίησης που προβλέπεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του ΚΕΔΕ, η παράλειψη της οποίας καθιστά άκυρη τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης, ενώ η παράγραφος 3 του ίδιου άρθρου, με την οποία ορίζεται ότι η παράλειψη αποστολής της ατομικής ειδοποίησης δεν ασκεί καμία επίδραση στο κύρος των αναγκαστικών μέτρων που λαμβάνονται κατά του οφειλέτη, δεν έχει, οπωσδήποτε, εφαρμογή επί αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος τρίτων, ευθυνομένων προσθέτως και αλληλεγγύως για χρέη άλλων προσώπων, εφόσον τυχόν εφαρμογή της θα απέληγε είτε στη λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος τους, χωρίς προηγουμένως να τους έχει δοθεί η δυνατότητα να εξοφλήσουν το χρέος τους, είτε στην απώλεια σταδίου δικονομικής προστασίας τους. Περαιτέρω, δεδομένου ότι, κατά τα ανωτέρω, σκοπός της ατομικής ειδοποίησης είναι η γνωστοποίηση στα παραπάνω πρόσωπα του χρέους τους, ούτως ώστε αυτά να μπορέσουν να αμυνθούν αποτελεσματικά, με την άσκηση ανακοπής, πριν τη λήψη συγκεκριμένου μέτρου εκτέλεσης, απαιτείται να αναφέρονται σε αυτήν (την ατομική ειδοποίηση) τα προσδιοριστικά στοιχεία του χρέους, όπως το οικονομικό έτος, στο οποίο ανάγεται η οφειλή, και η αιτία αυτού, δηλαδή εάν αυτό αποτελεί ατομική οφειλή των παραπάνω προσώπων ή οφειλή βεβαιωθέντος φόρου νομικού προσώπου, για την οποία τα πρόσωπα αυτά έχουν, κατά τα ήδη εκτεθέντα, πρόσθετη ευθύνη για την πληρωμή του.
Κατόπιν τούτων, το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Λαμίας απέρριψε ως απαράδεκτη την ανακοπή λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του ομόρρυθμου εταίρου.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΜΔΠρΛαμ 2/2024
Δείτε τη σχετική Έκδοση: Η Αναγκαστική Είσπραξη των Δημοσίων Εσόδων κατά τον ΚΕΔΕ
Δείτε το σχετικό Σεμινάριο: Ο Νέος Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ) – Ν 4978/2022