Τις προϋποθέσεις άρνησης αναγνώρισης και εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων μεταξύ κρατών μελών της ΕΕ βάσει της ρήτρας δημόσιας τάξης του άρθρου 34 παρ. 1 του Κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 (Βρυξέλλες I) διευκρίνισε με πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση C-633/22 το Δικαστήριο της Ένωσης μετά από προδικαστικό ερώτημα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Γαλλίας.
Η υπόθεση της κύριας δίκης αφορούσε τη διαφορά μεταξύ των Real Madrid και AE, αφενός, και των EE και Société Éditrice du Monde SA, αφετέρου, σχετικά με την εκτέλεση στη Γαλλία αποφάσεως η οποία εκδόθηκε στην Ισπανία με την οποία υποχρεωνόταν ο EE και η εν λόγω εταιρία να καταβάλουν στους αντιδίκους τους χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης την οποία υπέστησαν εξαιτίας δημοσίευσης στην εφημερίδα Le Monde άρθρου που τους αφορούσε.
Το Εφετείο του Παρισιού έκρινε ότι η αναγνώριση και εκτέλεση της ισπανικής απόφασης θα ήταν αντίθετη με τη γαλλική δημόσια τάξη, δεδομένου ότι η επιδικαζόμενη αποζημίωση θα είχε αποτρεπτικό αποτέλεσμα στην ελευθερία του Τύπου, την οποία εγγυώνται τα άρθρα 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και 10 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ακολούθως, το Ανώτατο Ακυρωτικό υπέβαλε στο ΔΕΕ το ερώτημα εάν μια τέτοια αποτρεπτική επίδραση στην ελευθερία της έκφρασης θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο δημόσιας τάξης για την άρνηση αναγνώρισης και εκτέλεσης της εν λόγω αλλοδαπής απόφασης βάσει του Κανονισμού Βρυξέλλες I.
Το Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως υπενθύμισε τη θεμελιώδη σημασία της αρχής της αμοιβαίας εμπιστοσύνης στην απονομή της δικαιοσύνης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα στενά όρια εφαρμογής της ρήτρας δημόσιας τάξης. Στο πλαίσιο αυτό, όπως επισήμανε και ο γενικός εισαγγελέας, δικαστήριο του κράτους μέλους αναγνωρίσεως και εκτελέσεως υποχρεούται να αρνηθεί την εκτέλεση αποφάσεως μόνο σε περίπτωση κατά την οποία η εκτέλεση αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα πρόδηλη προσβολή θεμελιώδους δικαιώματος.
Εν προκειμένω, το ΔΕΕ έκρινε ότι το εθνικό δικαστήριο που ασχολείται με το ζήτημα της αναγνώρισης και εκτέλεσης της αλλοδαπής απόφασης οφείλει να εξακριβώσει εάν οι αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν είναι προδήλως δυσανάλογες σε σχέση με την επίμαχη ζημία στη φήμη και επομένως δύνανται να έχουν αποτρεπτική επίδραση στην άσκηση της ελευθερίας του Τύπου στο κράτος μέλος στο οποίο επιδιώκεται η αναγνώριση και η εκτέλεση.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-633/22