Η υπόθεση της κύριας δίκης αφορούσε την αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε σε επιβάτη λόγω καθυστέρησης της μεταφοράς των αποσκευών του σε πτήση της ισπανικής αεροπορικής εταιρείας Air Europa. Η αγωγή ασκήθηκε από εμπορική εταιρία, εκδοχέα της απαίτησης αποζημίωσης του επιβάτη έναντι του ως άνω αερομεταφορέα.
Το Δικαστήριο της Ένωσης υπενθύμισε, πως μολονότι έχει οριοθετήσει επανειλημμένως και λαμβάνοντας υπόψη τις επιταγές των άρθρων 6 παρ. 1 και 7 παρ. 1 της Οδηγίας 93/13, τον τρόπο με τον οποίο ο εθνικός δικαστής οφείλει να διασφαλίζει την προστασία των δικαιωμάτων που οι καταναλωτές αντλούν από την Οδηγία αυτή, εντούτοις το δίκαιο της Ένωσης δεν εναρμονίζει καταρχήν τις διαδικασίες εξέτασης του τυχόν καταχρηστικού χαρακτήρα μιας συμβατικής ρήτρας. Ως εκ τούτου, οι διαδικασίες αυτές εμπίπτουν στην εσωτερική έννομη τάξη των κρατών μελών, κατ’ εφαρμογήν της αρχής της δικονομικής αυτονομίας τους, υπό την προϋπόθεση πάντως ότι δεν είναι λιγότερο ευνοϊκές από εκείνες που διέπουν παρόμοιες καταστάσεις υποκείμενες στο εσωτερικό δίκαιο (αρχή της ισοδυναμίας) και ότι δεν καθιστούν πρακτικά αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή την άσκηση δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το δίκαιο της Ένωσης (αρχή της αποτελεσματικότητας).
Στο πλαίσιο αυτό, το ΔΕΕ εξέτασε αν οι επίμαχες διατάξεις της Οδηγίας, σε συνδυασμό με τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, επιβάλλουν στον εθνικό δικαστή, ενώπιον του οποίου ασκείται αγωγή από εμπορική εταιρία που είναι εκδοχέας της απαίτησης αποζημίωσης, την οποία είχε καταναλωτής έναντι του επαγγελματία που ήταν αντισυμβαλλόμενός του, να ελέγχει τον ενδεχομένως καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας περιεχόμενης στη σύμβαση την οποία συνήψαν ο καταναλωτής και ο επαγγελματίας.
Το Δικαστήριο, ερμηνεύοντας τις ως άνω διατάξεις, έκρινε πως ο εθνικός δικαστής δεν υποχρεούται να εξετάσει αυτεπαγγέλτως τον ενδεχομένως καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας που περιλαμβάνεται σε σύμβαση μεταφοράς συναφθείσα μεταξύ επιβάτη και αερομεταφορέα και απαγορεύει την εκχώρηση των δικαιωμάτων του επιβάτη έναντι του αερομεταφορέα, όταν επιλαμβάνεται αγωγής αποζημίωσης ασκηθείσας κατά του αερομεταφορέα από εμπορική εταιρία στην οποία έχει εκχωρηθεί η απαίτηση του επιβάτη προς αποζημίωση, εφόσον η εταιρία αυτή έχει ή είχε πράγματι τη δυνατότητα να επικαλεστεί, ενώπιον του εθνικού δικαστή, τον ενδεχομένως καταχρηστικό χαρακτήρα της επίμαχης ρήτρας.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-173/23