Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών σε πρόσφατη απόφαση αναγκαστικής εκτέλεσης έκανε δεκτή ανακοπή κατά επιταγής προς πληρωμή λόγω ακυρότητας της σύμβασης διαχείρισης δεδομένου ότι δεν τηρήθηκε ο προβλεπόμενος στο άρθρο 2 παρ. 2 Ν 4354/2015 συστατικός τύπος ως προς το ελάχιστο περιεχόμενο της δικαιοπραξίας και κατ’ επέκταση δεν αποδείχθηκε η ενεργητική νομιμοποίηση της καθ’ ης (ΜΠρΑθ 937/2023).
Το δικαστήριο, ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 925 παρ. 1 ΚΠολΔ, επεσήμανε ότι ο καθολικός ή ειδικός διάδοχος του δικαιούχου δεν μπορεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την αναγκαστική εκτέλεση πριν κοινοποιηθούν σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση η επιταγή και τα δημόσια ή ιδιωτικά (ολόκληρα και όχι αποσπασματικά) έγγραφα που τον νομιμοποιούν. Βέβαια, στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες η ειδική διαδοχή πραγματοποιείται βάσει σύμβασης που περιλαμβάνει ογκώδη παραρτήματα, η απαίτηση συγκοινοποίησης του συνόλου των παραρτημάτων των συμβάσεων μεταβίβασης δεν συμπορεύεται με το πνεύμα της παραπάνω διάταξης, καθότι πρόκειται για μια διαδικασία εξαιρετικά δαπανηρή που θέτει αδικαιολόγητα εμπόδια στην εύρυθμη λειτουργία της εκτελεστικής διαδικασίας, πέρα από την κοινολόγηση στοιχείων που καταλαμβάνονται από το τραπεζικό απόρρητο καθώς επίσης και προσωπικών δεδομένων. Υπό την έννοια αυτή, για τη θεμελίωση της ενεργητικής νομιμοποίησης επαρκεί η κοινοποίηση επικυρωμένου αποσπάσματος εκ του παραρτήματος της σύμβασης πώλησης που περιέχει το μέρος εκείνο που ενδιαφέρει τον καθ’ ου η εκτέλεση οφειλέτη.
Παράλληλα, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, είναι κρίσιμο να τονιστεί ότι στην περίπτωση της διαδοχής του δικαιούχου λόγω σύμβασης μεταβίβασης των τιτλοποιούμενων τραπεζικών απαιτήσεων κατά τους ορισμούς των Ν 4354/2015 και 3156/2003, τα αποτελέσματα της μεταβίβασης επέρχονται αυτοδικαίως εκ του νόμου και χωρίς άλλη διατύπωση και έναντι τρίτων από την καταχώριση της κάθε σύμβασης στο δημόσιο βιβλίο του αρ. 3 του Ν 2844/2000, επομένως είναι προφανές ότι και η νομιμοποίηση της εταιρίας που αναλαμβάνει την διαχείριση των μεταβιβασθεισών απαιτήσεων αρχίζει ακριβώς από τότε. Συνεπώς, τα έγγραφα που ανταποκρίνονται πλήρως με τις απαιτήσεις που αξιώνει η διάταξη του άρθρου 925 παρ. 1 ΚΠολΔ είναι η καταχώριση σε περίληψη που περιέχει τα ουσιώδη στοιχεία των συμβάσεων μεταβίβασης και ανάθεσης της διαχείρισης σύμφωνα με το αρ. 3 του Ν 2844/2000, ήτοι η δημοσίευση του εντύπου που καθορίστηκε με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης στο Ενεχυροφυλακείο του τόπου της κατοικίας ή της έδρας του μεταβιβάζοντος, με το σχετικό απόσπασμα των μεταβιβαζόμενων απαιτήσεων απ’ όπου θα φαίνεται η καταχώριση της μεταβίβασης της απαίτησης του καθ’ ου η εκτέλεση.
Συμπερασματικά, το δικαστήριο διαπιστώνοντας την ως άνω παράλειψη, η οποία συνιστά καταστρατήγηση του νόμιμου συστατικού τύπου ως προς το ελάχιστο περιεχόμενο της σύμβασης διαχείρισης, όπως επιτάσσει και το άρθρο 2 παρ. 2 Ν 4354/2015, ακύρωσε την επιταγή προς πληρωμή καθότι δεν αποδείχθηκε η ενεργητική νομιμοποίηση της καθ’ ης προς επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης.
Δείτε τη σχετική Έκδοση: Αναγκαστική Εκτέλεση
Δείτε τη σχετική Αρθρογραφία στη Qualex: Η εξαιρετική νομιμοποίηση των εταιριών διαχείρισης απαιτήσεων στη διαγνωστική δίκη και το στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης