Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με απόφαση που εξέδωσε σήμερα στην υπόθεση C-148/22 | Commune d’Ans έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια ελέγχουν αν τα ληφθέντα μέτρα συμβιβάζουν τη θρησκευτική ελευθερία με τους θεμιτούς σκοπούς οι οποίοι δικαιολογούν την εν λόγω απαγόρευση.
Ιστορικό
Σε υπάλληλο του Δήμου Ans (Βέλγιο), η οποία ασκεί καθήκοντα προϊσταμένης γραφείου κατά κανόνα χωρίς να έρχεται σε επαφή με τους χρήστες της δημόσιας υπηρεσίας, απαγορεύθηκε να φέρει μουσουλμανική μαντίλα στο χώρο εργασίας της. Κατόπιν αυτού, ο Δήμος τροποποίησε τον κανονισμό εργασίας του και επιβάλλει εφεξής στους υπαλλήλους του την τήρηση αυστηρής ουδετερότητας: απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή προσηλυτισμού, η δε χρήση εμφανών συμβόλων ιδεολογικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων απαγορεύεται σε κάθε εργαζόμενο, περιλαμβανομένων εκείνων οι οποίοι δεν έρχονται σε επαφή με τους διοικούμενους. Η ενδιαφερόμενη επιδιώκει να αναγνωρισθεί ότι παραβιάσθηκε η θρησκευτική της ελευθερία και ότι υπέστη δυσμενή διάκριση.
Επιληφθέν της υπόθεσης, το tribunal du travail de Liège (πρωτοβάθμιο δικαστήριο εργατικών διαφορών Λιέγης, Βέλγιο) διερωτάται εάν ο κανόνας της αυστηρής ουδετερότητας τον οποίον επέβαλε ο Δήμος εισάγει διάκριση αντιβαίνουσα στο δίκαιο της Ένωσης.
Απόφαση ΔΕΕ
Το Δικαστήριο απαντά ότι η πολιτική αυστηρής ουδετερότητας την οποία επιβάλλει μια δημόσια αρχή στους εργαζομένους της προκειμένου να εγκαθιδρύσει στο εσωτερικό της ένα απολύτως ουδέτερο διοικητικό περιβάλλον μπορεί να θεωρηθεί ότι δικαιολογείται αντικειμενικώς από θεμιτό σκοπό. Εξίσου δικαιολογημένη είναι η επιλογή άλλης δημόσιας αρχής υπέρ μιας πολιτικής η οποία επιτρέπει τη γενική και χωρίς διαφοροποιήσεις χρήση εμφανών συμβόλων πεποιθήσεων, μεταξύ άλλων δε φιλοσοφικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, ακόμη και στην περίπτωση των επαφών με τους χρήστες, ή η τυχόν απαγόρευση χρήσης τέτοιων συμβόλων μόνο σε περιπτώσεις που συνεπάγονται τέτοιες επαφές.
Πράγματι, τα κράτη μέλη και οι τοπικές ή περιφερειακές οντότητες, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, διαθέτουν περιθώριο εκτίμησης όσον αφορά την αντίληψη περί ουδετερότητας της δημόσιας υπηρεσίας την οποία προτίθενται να προωθήσουν στο χώρο εργασίας, ανάλογα με το δικό τους ιδιαίτερο πλαίσιο. Πάντως, ο σκοπός αυτός πρέπει να επιδιώκεται κατά τρόπο συνεπή και συστηματικό, τα δε μέτρα που λαμβάνονται για την επίτευξή του πρέπει να περιορίζονται στο απολύτως αναγκαίο μέτρο. Εναπόκειται στα εθνικά δικαστήρια να εξακριβώσουν την τήρηση των απαιτήσεων αυτών.
Δείτε τη σχετική Έκδοση: Ατομικό Εργατικό Δίκαιο
Δείτε τη σχετική Αρθρογραφία στη Qualex: Η θρησκευτική ελευθερία στις εργασιακές σχέσεις