Το 2008, ένας Αρμένιος υπήκοος εισήλθε παράνομα στη γαλλική επικράτεια με τη σύζυγό του και τα δύο ανήλικα τέκνα του, τα οποία είχαν γεννηθεί στην Αρμενία. Το 2011 το ζευγάρι έφερε στον κόσμο ένα τρίτο παιδί στη Γαλλία. Το 2014 ο πατέρας έκανε αίτηση για οικογενειακά επιδόματα για τα τρία τέκνα του. Αν και ήταν κάτοχος προσωρινής άδειας διαμονής που του επέτρεπε να εργαστεί, το Ταμείο Οικογενειακών Επιδομάτων απέρριψε την αίτηση για τα δύο παιδιά του που είχαν γεννηθεί στην αλλοδαπή.
Η απόρριψη αυτή βασίστηκε στη διαπίστωση ότι δεν είχαν προσκομισθεί έγγραφα που να αποδεικνύουν τη νόμιμη είσοδο των παιδιών στη Γαλλία, κρίση η οποία επικυρώθηκε από το Εφετείο των Βερσαλλιών. Το Δικαστήριο αυτό ανέτρεψε την ευνοϊκή για τον αλλοδαπό κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου υποθέσεων κοινωνικής ασφάλισης της Nanterre. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αναίρεσε τη δευτεροβάθμια απόφαση λόγω «ελλιπούς αιτιολογίας». Η υπόθεση παραπέμφθηκε εκ νέου στο Εφετείο, το οποίο αποφάσισε να υποβάλλει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ΔΕΕ υπενθύμισε ότι όταν διαπιστώνεται η νόμιμη διαμονή του αλλοδαπού, εναπόκειται στα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση μεταξύ των εργαζομένων που διαμένουν στην επικράτειά τους και των υπηκόων τους, περιορίζοντας αυστηρά τις παρεκκλίσεις από το δικαίωμα αυτό. Στο πλαίσιο αυτό, έκρινε πως μια εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία επιφυλάσσει στους πολίτες τρίτων χωρών που είναι κάτοχοι ενιαίας άδειας λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση από εκείνη της οποίας τυγχάνουν οι υπήκοοι του κράτους μέλους υποδοχής, είναι αντίθετη προς το δικαίωμα ίσης μεταχείρισης που κατοχυρώνεται στο άρθρο 12 παρ. 1, στοιχ. εʹ, της Οδηγίας 2011/98/ΕΕ για την ενιαία άδεια.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-664/23