Στα πλαίσια εξέτασης προδικαστικού ερωτήματος του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου του Άμστερνταμ αναφορικά με τη νομιμότητα της εξ επαχθούς αιτίας γνωστοποίησης προσωπικών δεδομένων μελών αθλητικής ομοσπονδίας σε εταιρείες χορηγούς της εν λόγω ομοσπονδίας, με σκοπό τη χρήση των δεδομένων αυτών για διαφημιστικούς σκοπούς, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε την ευκαιρία να αναλύσει την έννοια της επιδίωξης εννόμου συμφέροντος από τον υπεύθυνο επεξεργασίας, στην περίπτωση που αυτό είναι αμιγώς εμπορικό.
Το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι η διάταξη του άρθρου 6, παρ. 1, εδ. πρώτο, στοιχ. στʹ, του ΓΚΠΔ προβλέπει τρεις σωρευτικές προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να είναι σύννομη η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ήτοι, πρώτον, η επιδίωξη εννόμου συμφέροντος εκ μέρους του υπευθύνου επεξεργασίας ή τρίτου, δεύτερον, η αναγκαιότητα της επεξεργασίας των δεδομένων για την ικανοποίηση του επιδιωκόμενου εννόμου συμφέροντος και, τρίτον, η απαίτηση να μην υπερισχύουν του εννόμου συμφέροντος του υπευθύνου επεξεργασίας ή του τρίτου τα συμφέροντα ή οι ελευθερίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα του υποκειμένου των δεδομένων.
Το ΔΕΕ, παρέχοντας στο εθνικό δικαστήριο διευκρινίσεις προκειμένου να το καθοδηγήσει κατά τον έλεγχο πλήρωσης εν προκειμένω των τριών προϋποθέσεων που τάσσονται από την ως άνω διάταξη, έκρινε ότι η επεξεργασία των δεδομένων στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητη για τους σκοπούς των εννόμων συμφερόντων του υπεύθυνου επεξεργασίας, μόνον υπό την προϋπόθεση ότι η επεξεργασία είναι απολύτως απαραίτητη για την ικανοποίηση του επίμαχου εννόμου συμφέροντος και ότι, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των κρίσιμων περιστάσεων, τα συμφέροντα ή τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι ελευθερίες των μελών δεν υπερισχύουν του εν λόγω εννόμου συμφέροντος. Καίτοι η ως άνω διάταξη του ΓΚΠΔ δεν απαιτεί να καθορίζεται από τον νόμο ένα τέτοιο συμφέρον, εντούτοις απαιτεί το προβαλλόμενο έννομο συμφέρον να είναι σύννομο.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-621/22